Destiny ?
โชคชะตา? ลิขิตฟ้า? เคราะห์กรรม
ตอนที่ 1
ความเดิมตอนที่แล้ว…
Prima:
ผ่านมาตั้งหลายเดือน คนเราต้องต้องมีลืมกันบ้าง เอาเป็นว่าเรื่องราวก่อนหน้าเป็นมาอย่างไรก็ช่างมันเถอะ
เรื่องราวของชาวซิมส์ผู้ขยันขันแข็ง มีการมีงานทำหนึ่งเดียวในเมืองซิมส์ของพริมา…เขาคนนั้นมีชื่อว่า “ ZERO”
ข้าพเจ้าผู้เล่น…คาดเดาว่า ”ZERO” อายุราวๆ 20-25 ขวบ สูง 179 cm น้ำหนักประมาณ 60 kg เอวบาง หุ่นอรชรอ้อนแอ้น และแน่นอนว่าหูกาง
ฮิฮิ ชายในฝัน…ข้าพเจ้าเล่นเกมไปหัวเราะไปคนเดียว
Zero เป็นชาวซิมส์ ก็ต้องอาศัยอยู่ในเกมเดอะซิมส์ซิมส์…เมืองแสนเถื่อนที่เต็มไปด้วยโจรผู้ร้าย รวมทั้งปีศาจนักขโมยไก่
[ เสียงขุดดิน ]
…เตือนแล้วนะ!
“หุหุหุ ไก่ดิบน่าอร่อย~”
ใช่!…
ปีศาจสาว:
ตุบ
[ เสียงปล่อยพลัง ]
จี~ริด
ทำไมรู้สึกร้อน!??
“ตะโกนเชียร์จนคอแห้ง แวะมาซื้อของร้านผมด้วย”
“ส้มตำครับ ส้มตำ อร่อยไม่ซ้ำ จำสูตรไม่ได้ ฮ่าๆ”
ต้นไม้เจ้าสูงตระหง่าน
เบิ้มๆ
ก็อย่างที่บอกว่าที่นี่เต็มไปด้วยความเถื่อน…
ย่อมต้องมีพวกชอบใช้ความรุนแรง จากประสบการณ์หลายปีของข้าพเจ้า…พบเห็นปีศาจทำร้ายชาวซิมส์ตัวน้อย ผู้อ่อนต่อโลกเป็นประจำ
[ กระสอบทราย รับบทโดย Tiger ลูกศิษย์แสนรักคนที่ 3 ของท่านศาสตราจารย์ Morgyn Ember ]
Tiger:
“ออกไปจากเกมนี่ได้เมื่อไหร่ หล่อนโดนคิดบัญชีทั้งต้นทั้งดอกจากฉันแน่นอน พริมา!”
Tiger ชาวซิมส์ลูกรักของข้าพเจ้า
Tiger ที่หน้าตาง่วงนอนตลอดเวลา
Tiger คนที่ถูกยมทูตตามจีบ
ยมทูต พัฒนเดช:
“ใกล้จะปีใหม่แล้ว Tiger ของพี่ อยากตายรึยังเอ่ย~?…”
[ กระซิบข้างหู ]
ยมทูต พัฒนเดช:
“พร้อมไปนรกเมื่อไหร่ก็ทักมา พี่จะรีบมาหา~“
[ งับเบาๆ ที่หูพร้อมเป่าลม ]
ปีศาจสาว:
“อะแฮ่!…”
“ยังอ่อน”
ปีศาจสาว:
“ยังอ่อน” [repeat]
ปีศาจสาว:
“ยังอ่อน” [repeat]
[ เสียงวัตถุหนัก 60 kg ตกกระทบพื้น ]
ปีศาจสาว:
“Tiger สู้ผู้หญิงไม่ได้ วะฮ่าๆๆๆๆ”
“กิ๊วๆๆๆ อ่อนหัด ไปฝึกมาใหม่”
จีริด
ตุบ
[ เสียงวัตถุหนัก 60 kg ตกกระทบพื้น ]
จีริด
จีริด
[ เสียงร่ายคาถา ]
ปีศาจสาวผู้ใช้พลังสายฟ้า:
“ย้ากกกกก”
“รับไป!”
[ เสียงตะโกน ]
จีริด
จีริด
จีริด
[เสียงไฟช็อต]
เปรี๊ยะ
ยังไม่หมด…
เหมือนกลัวเมืองซิมส์จะสงบเกินไป…
มนุษย์ต่างดาวยังมาลักพาตัวชาวซิมส์ไปทำมิดีมิร้าย
จี~ริด
จี~ริด
นะ…น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ปีศาจสาวท่านหนึ่ง :
“อารมณ์เสีย ไม่ถูกหวย…”
“ มองอะไรเจ้าซิมส์หูกาง เดี๋ยวแม่งจับกินซะนี่! ”
ออกทะเลไปนาน…กลับเข้ามาถึงเรื่องราวของ “ Zero “
ณ เมืองอะไรซักที่ในเกมเดอะซิมส์…
[ กลิ่นควันไฟ ]
เร่เข้ามา เร่เข้ามา
[กลิ่นอาหารไหม้ ]
[กลิ่นไหม้รุนแรงขึ้น 45%]
กลิ่นฉันนี่แหล่ะที่กำลังไหม้!!!
จะว่าไป ตัวฉันคนนี้ก็หอมน่ากินไม่เลว
หุหุหุ…
“ไก่ย่างครับ ไก่ย่าง”
[ ตะโกน ]
Zero :
ผมเป็นพ่อค้า ขายอาหารตามใจตนเอง…
ก็คือถ้าวันนี้อยากขายลูกชิ้นทอดก็ขาย อยากขายหมูปิ้งก็ขาย ย้ายที่ทำมาหากินหนีเทศกิจไปเรื่อยๆ
ค้าขายแนวทำไร่เลื่อนลอย…อะไรประมาณนั้น
โดยธรรมชาติแล้วชาวซิมส์เป็นนักเสือก เป็นพวกชอบความครึกครื้น รื่นเริง ที่ไหนมีคนตีกัน…ที่นั่นมีร้านของผม!
“ดูคนตีกันเสร็จ แวะมาซื้อหมึกย่างด้วยนะครับพี่ๆ”
“ซื้อ 1 แถม 2 ซื้อ 2 แถม 1 เร่เข้ามาครับ”
“ไก่ย่างครับ หนึ่งไม้ 25 สองไม้ 50 สามไม้ 100”
[ เสียงเคาะจาน ]
[ เทผงนัวลงไปครึ่งห่อ ]
ลูกค้า:
“รอมาข้ามคืนเมื่อไหร่จะได้กิน!”
“ตั้งสองสามชั่วโมง พ่อค้าจุดไฟไม่ติดสักที ไปทำอาชีพอื่นเถอะ”
ลูกค้า:
“ไม่เอาไหม้จนดำปี๋เป็นถ่านเหมือนของป้าคนก่อนนะ”
“ทำไมไก่ยังแดงอยู่เลย ไม่กลัวเชื้อ Salmonella รึไงยะ?”
ฯลฯ
{คึกคัก}
{จอแจ}
ลูกค้า:
“ไอ้หนุ่ม…ในหมูปิ้งมีแมลงสาบครึ่งตัว! เนี่ยขาแมลงสาบแทงเหงือกฉันด้วย!”
[ ชี้ขาแมลงสาบที่ติดซอกฟันให้ดู ]
ผม:
”อันนี้แถมให้ฟรี ไม่คิดเงินครับลูกค้า“
เพราะร้านของผมขายดีเกินไป บางครั้งก็มีร้านคู่แข่งมาทำลายชื่อเสียง!…
ตัวอย่าง
ผู้ไม่หวังดี 1:
“พ่อค้า ข้าวหลาม 1 ดุ้นค่ะ”
“กะทิเยอะๆ ราดมาข้นๆนะคะ~“
ข้าวหลามที่ไหน เรียกหน่วยเป็นดุ้นๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ประสงค์ดี! …แล้ววันนี้ฉันขายปลาหมึกย่าง! ผมคิดในใจ
“อะ…เฮือก ในอาหารมียาพิษ”
“คะ…คนร้ายคือ……”
[ตาเหลือก]
[ตายระหว่างเขียน Dying Message]
หึ!
{อารมณ์เสีย}
เอ๊ะ!?
จะว่าไปดูเหมือนว่า…
…ขวดเครื่องปรุงที่พึ่งโรยใส่เนื้อ คล้ายๆว่ามีเครื่องหมายรูปกระโหลกไขว้?
ตาฝาดแหล่ะ…ไฟแถวนี้ไม่ค่อยสว่างด้วยสิ
ช่วงนี้ผมนอนน้อยเกินไปแน่ๆ…
ผู้ประสงค์ร้าย 2:
“ร้านสกปรก!…พ่อค้าล้างจานไม่สะอาดค่ะ แค่กๆๆๆ”
[เสียงพ่นฟอง ]
[เสียงพ่นฟอง ]
“คนร้ายอยู่ในหมู่พวกเรา!!…แจ้งผู้หมวดทาคางิให้ฉันที“
[เฮือก…]
[ลมหายใจสุดท้าย]
ใส่ร้ายกันชัดๆ ผมไม่เคยล้างจาน! อย่างมากก็เอาจานชามใช้แล้วไปแกว่งๆ กับน้ำในท่อระบายน้ำแถวนั้น
ฮิฮิ
อร่อยถูกใจ อนามัยถูกลืม
ผม:
“เร่เข้ามา เร่เข้ามา ไส้กรอกสามไม้ 50 ห้าไม้ 100”
ลูกค้า:
“โรตีกรอบ ใส่เนยอย่างเดียว นมเอามาเองค่า~”
ผม:
“ชาวซิมส์ผู้หญิงพวกนี้มีปัญหาทางสมองรึเปล่า เห็นอยู่ว่าฉันขายไส้กรอกอิสาน…”
{เสียงคิดในใจ}
ลูกค้าสาว:
“อยากกินไส้กรอกพ่อค้า คิดเท่าไหร่คะ~”
“ถ้าถอดเสื้อทำอาหาร คุณพี่ทิปให้เพิ่ม 1000 บาทดีไหม?“
ถึงจะถูกผู้ไม่ประสงค์ดีกลั่นแกล้งบ้างอะไรบ้าง แต่ผมไปเปิดร้านที่ไหนลูกค้าก็ต่อคิวเป็นสิบ
{เสียงคุย}
“ได้ยินมาว่าห่อหมกพ่อค้าร้านนี้อย่างแซ่บ”
“แล้วข้าวหลามของพ่อค้าก็แบบว่าอันเท่านี้” {ยกท่อนแขนประกอบคำพูด}
[เสียงสูดปาก]
[เสียงกลืนน้ำลาย]
[ใครบางคนเลียปาก]
ขนาดนางเงือกยังต้องแหวกน้ำขึ้นมาเกาะรถเข็นรอกินเลยคิดดู!
นางเงือก:
“พ่อค้า ฉันขอจ่ายด้วยเสียงเพลงเพราะๆ ได้ไหม?”
“รับเงินสด”
[กระดิกนิ้ว]
ลูกค้า:
“น่ากินจังเลยหอมมาก~”
ทา~ด๊า
ผม:
“วัตถุดิบวันนี้…Evil Hen สะเต๊ะ”
ลูกค้า:
“กินดิบๆ ก็น่าอร่อย”
[ น้ำลายหยด ]
Evil Hen Rebecca :
”บังอาจ!!! เจ้าพวกชาวซิมส์หน้าโง่ จงก้มหัวให้ข้า!“
ผม:
“!!!!!!!”
”รับไป“
{ อะต๊าๆๆๆๆๆๆ }
[ เสียงออกท่าไม้ตาย ]
“฿$€&&฿€€##%%{$$€”
ลูกค้าสาว:
ผม:
“¥#%&฿€€$฿^@§¥^฿”
“อ้ากกกกกกก”
“ผมขอโทษครับคุณไก่ แง…”
ต่อจากนั้นเป็นไงน่ะเหรอ…
ผมนั่งไม่ได้เป็นอาทิตย์เลยแหล่ะ…
ผม:
“ไม้ละ 30 วันนี้ผมรีบกลับบ้าน ถ้าพี่สาวซื้อสามไม้ลดราคาให้พิเศษ 100 “
“แพงอ่ะ ขอกินฟรีได้ป่ะ? เดี๋ยวให้จับหน้าอกทีนึง”
ผม:
“ของพรรค์นั้นใครจะไปอยาก…”
[เสียงน้ำมันทอดอาหาร]
ลูกค้าสาวคัพจี:
“งั้นให้จับสองที ดูสิ!…คัพจีเลยนะ~ ของแท้ แม่ให้มา“
ผม:
“……;”
[หยิบหมูปิ้งให้หนึ่งไม้]
[ เสียงขุดดิน ]
ลูกค้า:
“Sul Sul จ้า ลูกชิ้นเนื้อ 10 ไม้“
ผม:
”500 บวกดอกเบี้ยรอบที่แล้วที่หล่อนชักดาบ จ่ายสด ไม่รับโอน”
ลูกค้าสาว“
”ใจดำอ่ะ เค้าขอกินฟรีไม่ได้เหรอ…เดี๋ยวให้ดูกางเกงใน”
ผม:
ผม:
“หล่อนเห็นฉันเป็นพวกโรคจิตรึไง!
[หยิบลูกชิ้นใส่ถุงให้ 15 ไม้ แบบกระแทกกระทั้น]
ทั้งหมดนี้ผมให้ฟรี เห็นแก่ชาวซิมส์ผู้หิวโหย เพื่อเพื่อนมนุษย์ผู้ตกยาก เป็นคนมีน้ำใจ ไม่ใช่พวกลามกอยากดูกางเกงในผู้อื่น
จริงๆ นะ!
ยิ่งขายยิ่งจน…
มันต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนแน่ๆ!
หรือเราไม่เหมือนกับอาชีพสุจริต???
ตอนที่กำลังกลุ้มใจ ก็มีบางสิ่งคืบคลานเข้ามาในชีวิตผม…
{ กุบ-กับ }
[เสียงเดิน]
{สัมผัสได้ถึงลมหายใจอันเร่าร้อน}
********จบตอน********
พริมา 31.12.2023
{ ฮัมเพลง }
สวัสดีปีใหม่
ไชโย
ไชโย ( เสียงสูง )
ฉันจะได้ผัวฟรี
ฉันจะได้ผัวฟรี
ฉันจะมีผัวใหม่~
