เรื่องเล่าจากม้าหนุ่มผู้หลงใหลคัพ G
Zero X ม้ากุ๊งกิ๊ง
ตอนแรก
ข้าชื่อ “กุ๊งกิ๊ง” ม้าที่ฮอตที่สุด เริ่ดที่สุดในเมืองซิมส์
ข้าผู้นี้…เคยถูกเจ้าพวกคนไม่ดี ข่มเหงรังแก โหดร้ายทารุณสารพัด ชะตากรรมแสนรันทดเหมือนซินเดอเรลล่า
แต่ไม่นานมานี้…ข้าหลบหนีออกมาซ่องโจรนั่นได้
ระหว่างที่ข้าออกเดินทางเพื่อค้นหาสัจธรรมแห่งชีวิตของลูกผู้ชาย
ข้าก็พบกับ…
เด็กน้อยที่น่าสงสาร ถูกพ่อแม่เอามาทิ้งที่ถังขยะ
เด็กน้อยจรจัด Zero :
“ฮือๆ ผมหิว ผมหนาว”
“อยากมีบ้านจังเลย”
“ใครก็ได้รับผมไปเลี้ยงหน่อย”
Zero :
Zero:
ลูกค้าสาว:
ม้า:
“ขอเศษเงินสักร้อย สองร้อย”
เด็กน้อยมีดวงตาแสนเศร้า
หยั่ย!
ด้วยจิตใจที่เมตตากรุณา ข้าเลยเก็บเจ้าเด็กนั่นมาส่งเสียเลี้ยงดู แล้วก็…
[ เสียงมโนธรรมในใจ ]
“ขอความจริง กุ๊งกิ๊ง”
“โกหกตายไปเป็นเปรต ปากเท่ารูเข็ม”
กุ๊งกิ๊ง:
“ น่ากลัวอ่ะ เกิดใหม่แล้วกลายเป็นม้าเปรต…“
อ๊ะ!…ก็ได้ ข้าจะเล่าเรื่องจริงแท้แน่นอนให้ฟัง…
ล้างหูรอได้เลย!
ข้าที่หิวและเหนื่อยล้า เดินมาเจอร้านหาบเร่แผงลอยของ Zero ตั้งอยู่ในที่ห้ามขาย
[ ควันโขมง ]
แล้วรอบๆ ก็เต็มไปด้วยสาวๆ ในชุดบิกินีขาเว้าสูง ทรงเบิ้มๆ คือลือๆ มองไปยังกับสรวงสวรรค์ หุหุหุ
นอกจากนี้…ก็คือพ่อค้าน่ากิน
…เอ๊ย! แค่กๆๆๆ อาหารในมือของเจ้าหนุ่มนั่นหอมยั่วเย้ากระเพาะอาหาร กระตุ้นความหิวของข้ามาก
ยอดอาชา กุ๊งกิ๊ง:
“เฮ่ย! เจ้าหนุ่มขอข้าวสักจาน แล้วข้าจะยอมให้แกเลี้ยงก็ได้นะ”
พ่อค้าแผงลอย Zero:
“ได้สิ”
ตั้งแต่นั้นมา ข้าก็อาศัยอยู่กับเจ้าหนุ่ม Zero ที่ห้องเช่ารูหนูในเมือง San Myshuno
ถึงจะไม่ค่อยสะดวกสบาย ไม่ได้กินน้ำแร่ ไม่มีผักออร์แกนิก…
แต่ข้าชอบมาก
ชอบมาก
ชอบมากๆๆๆๆๆ
[ ตะโกน ]
ลูกค้าแต่ละนางของเจ้าหนุ่ม Zero …
[สูดลมหายใจ]
[ เสียงเลือดในร่างกายเดือด ]
พุทโธ-ธัมโม-สังโฆ…
ยุบหนอ
พองหนอ
จ้องมอง
คัพ G…[คิดในใจ]
ข้าชอบสาวใหญ่!
ใหญ่เบิ้มๆ !!!
คือลือ !!!
สรวงสวรรค์!!!
บิ๊กเบิ้ม!
สาวใหญ่! [ มากกว่า 38 นิ้วแน่นอน! ]
ยืนดูเฉยๆ ก็ชื่นใจ~
หอมมาก
หยั่ยมั่ก
แอร๊ยยยยย
ม้า:
ข้ามาช่วย Zero ขายของทุกวันเลยแหล่ะ!
ม้า:
[แกล้งเบรคแรงๆ ได้ไหมนะ? ]
[เสียงในใจ]
ม้า:
“เร่เข้ามาครับ เร่เข้ามา ซื้อหมูปิ้งวันนี้ จับฟรี ลูบฟรี ไม่เสียสตางค์”
“ม้าครับม้า ซื้อไก่ย่างแถมม้า ลูบฟรี ขี่ฟรี เทียนไข โซ่ แส้ กุญแจมือได้หมดเลยครับ!“
[ ตะโกน ]
ม้า:
ม้า :
“พี่สาวครับ ระหว่างรออาหาร ไปเดินเล่นกับผมได้นะครับ”
“อย่างนุ่ม~” [เสียงในใจ]
ม้า :
“พี่สาวครับ จับได้ลูบได้ ผมไม่ดุครับ~”
“หอม นุ่มเด้ง!!!” [ เสียงในใจ ]
ม้า :
“อาสานำเที่ยวครับ! ฟรีครับ”
“แอร๊ยยยยย บั้นท้ายอวบอั๋นสัมผัสแผ่นหลังข้า วันนี้ข้าจะไม่อาบน้ำ” [เสียงในใจ]
มหึมา!
มโหฬาร!
หยั่ย!
เด้งดึ๋ง!
[ตะโกนในใจ]
ม้า:
“สงสารกระดุม…ทำงานหนักน่าดู” [คิดในใจ]
“ถ้าอึดอัด แบ่งมาให้ผมช่วยบรรเทาทุกข์ได้นะครับ”
ฟืด [เสียงหายใจแรง]
ม้า:
“นุ่มนิ่ม~ เด้งดึ๋งๆ” [ เสียงในใจ ]
“พี่ครับ ถ้าใหญ่จนปวดหลัง เอามาวางบนหัวผมได้เลยครับ ยินดีครับ!!!”
อย่าหาว่าอวด…
ลูกค้าของ Zero เยอะมาก เพราะม้าน่ารักอย่างข้านี่แหล่ะ!
อะไรๆ ก็เหมือนจะดี แต่ว่า…
Zero:
“กุ๊งกิ๊ง แย่แล้ว”
[ตะโกนแบบโนบิตะร้องหาโดราเอมอน]
Zero:
“ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้อง!?”
“พวกเราจะกลายเป็นคนจรจัด!”
Zero :
“ขายหมดทุกวัน แต่ทำไมไม่เหลือเงิน???“
“ทั้งตัวเหลือแค่ 199 Simoleon”
“ฉันกำลังคิดว่าจะเอาเงินที่เหลือไปซื้อหวย หรือหาหมอดู?“
ม้า:
”เก็บเงินไว้ซื้อข้าวกินเถอะหนุ่ม“
”ฉันต้องไปสมัครเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์รึเปล่านะ?“
“หรือการบัญชี?…”
ม้า:
”………“
Zero:
“หรือเป็นเพราะพื้นดวงไม่ดี…ต้องเป็นเพราะเวลาตกฟากแหงๆ!”
“ฉันลัคนาราศีพิจิกด้วยสิ ช่วงนี้ซวยติดต่อกันมาหลายปีแล้ว ดาวพระราหูเอย ดาวพระพฤหัสเอย ไหนจะดาวพระเสาร์รุมถล่มจนแย่”
“ไม่ก็…โดนคุณไสยมนต์ดำ เมืองซิมส์มีพวกแม่มดหมอผีเยอะด้วยสิ!…ต้องใช่แน่ๆ แบบว่าอิจฉาที่ฉันขายดี”
ม้ากุ๊งกิ๊ง:
“ชีวิตบัดซบอย่างหนัก แนะนำให้ไปเกิดใหม่”
Zero:
“!!!”
“ไร้เยื่อใย!”
ล้อเล่นน่า!
เหอะ!
[แค่นเสียงในลำคอ]
ม้ากุ๊งกิ๊ง:
“ ก็เอ็งมันใจดี…”
[ถอนหายใจ]
“ชอบให้กินฟรี ของซื้อของขายต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน เข้าใจปะ?”
ม้ากุ๊งกิ๊ง:
“คราวหน้าถ้ามีคนมาขอกินฟรีอีก ข้าจะช่วยเอ็งจัดการ”
Zero:
“ขอบใจนะกุ๊งกิ๊ง เป็นม้าที่ดี พึ่งพาได้จริงๆ”
ไม่นานชาวซิมส์นักกินฟรีก็ปรากฏกาย…
พรวด
[เสียงวัตถุโผล่ออกมาจากดิน]
โฮก~ปี๊บ:
“Sul-Sul”
ลูกค้าสาว:
“วันนี้ไม่มีเงินเช่นเคย“
“ดิฉันแวะมากินฟรี พร้อมชักดาบอีกแล้วค่ะ”
“หมูสะเต๊ะ 30 ไม้ กินที่นี่ค่ะ”
“ข้าจัดการเอง!”
“เอ็งอ้าปากพะงาบๆ เดี๋ยวข้าพากย์เสียงให้“
[ ส่งสัญญาณลับ ]
Zero :
“ของซื้อของขายมาขอกินฟรีได้ไง!”
นางสาวโฮก~ปี๊บ:
“วันนี่ดุ~❤️”
“งั้นให้จับก้นทีนึง~💕“
Zero :
“ไม่เอา!”
“ถ้าอยากได้ของ แต่ไม่มีเงิน เธอต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”
“เช่น…สิ่งของที่เธอเป็นเจ้าของ”
นางสาวโฮก~ปี๊บ:
[หน้าแดง]
“ว๊าย! พ่อค้าทะลึ่ง!❤️~“
”หยะ…อยาก…อยากจะได้ร่างกายของเค้า…~❤️“
“เรื่องแบบนี้…~❤️”
[กรีดร้อง]
[ถอดกางเกงในปาใส่หน้าของ Zero วิ่งจากไป ไม่รอให้อธิบายเพิ่มเติม]
ม้ากุ๊งกิ๊ง:
“เห็นฝีมือข้ามั๊ยหล่ะ!”
“ฮะๆๆๆๆ”
”ยังอุ่นๆ อยู่เลยอ่ะ Zero“
”ของดีย์!“
[หัวเราะ พร้อมกับหยิบกางเกงในโฮก~ปี๊บมาสูดกลิ่น ก่อนยัดใส่กระเป๋า]
Zero:
“นายนี่มัน…”
“ไอ้ม้าภัยสังคม!”
“ของแบบนั้นเอาไปทำไม รีบเอาไปคืนสิ!!!”
ม้ากุ๊งกิ๊ง:
“ไม่คืนโว๊ย ของดี คืนนี้ข้าจะเอาไปวางไว้ใต้หมอนจะได้ฝันดี วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
[ เสียงฝีเท้าม้าวิ่งอย่างเริงร่า ]
*****จบตอน*****
Prima
24/03/2024
