สวัสดีครับ ผมชื่อ zero ตัวประกอบจืดจางแม้แต่ชื่อเพราะๆคนเล่นยังไม่ยอมคิดให้เลย…พวกคุณๆอาจจะจำไม่ได้ ผมคือนักดับเพลิงตาสระอิคนนั้นไง🚒
กับเพื่อนร่วมงาน นายฮอนด้า ซูซูกิ อะไรประมาณนั้น 😆😆😆
แล้วทำไมถึงเป็นบันทึกลึกลับน่ะเรอะ? ผมจะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้แหล่ะ…😁
เช้าวันนี้เป็นวันที่เงียบเหงา ผู้คนในหมู่บ้านเอาของไปทำบุญที่วัดกันหมด เพื่อนร่วมงานเห็นผมเด็กสุดเลยใช้ให้ควบสองกะ ตอนที่หาวหวอดๆเตรียมจะแอบหลับในเวลางาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
Rrr Rrr Rrr…
“ค้าบ หน่วยดับเพลิงเมือง newcrest ค้าบ”🤗
“กรี้สสสส น้องซีโร่ mr.fireman จ๋า บ้านคุณพี่ไฟไหม้อีกแล้วค่าาาาาา”
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าบ้านไหน ไหม้อยู่บ้านเดียว ไหม้เก่งจนบริษัทประกันไม่ยอมจ่ายค่าเสียหาย แต่ผมก็ชอบไปเพราะพี่แสนเสน่ห์ชอบให้ค่าขนมเสมอๆ ฮะๆๆ
ผมรีบแง๊นซ์ไปดับไฟที่บ้านเธอ รอแล้วก็รอจนไฟดับไปนานแล้ว แต่พี่แสนเสน่ห์ก็ไม่โผล่มาลวนลาม ลูบคลำ ให้ทุนการศึกษาผมเหมือนเคย
ผมก็เลยเดินตามหาพี่แสนเสน่ห์ตามห้องต่างๆ จนมาถึงห้องใต้ดิน…ที่มีแสงไฟสีส้มๆลอดออกมา พร้อมกับเสียงพึมพำด้วยภาษาที่ผมไม่เข้าใจ ด้วยความเผือก…แค่กๆๆๆ หมายถึงเป็นห่วงพี่แสนเสน่ห์ เลยดอดเข้าไปในห้อง
ผู้หญิงนมโตท่าทางน่ากลัวสามคนยืนล้อมรอบหม้อใบใหญ่ พร้อมกับท่องภาษาแปลกๆนั่นไม่หยุด คนนึงกางหนังสือท่าทางเคร่งเครียด ส่วนพี่แสนเสน่ห์กำลังคนอะไรสักอย่างในหม้อที่กำลังเดือดปุดๆ
ระหว่างนี้ผมก็สังเกตบรรยากาศรอบๆห้อง มันน่ากลัวมากเลย เหมือนรายการอวดผีที่ชอบดู มีทั้งเครื่องรางของขลังสายมูเตลู…?! วัตถุเวทย์? …ขวดน้ำยาสีแปลกๆแถมมีควันไม่น่าไว้ใจลอยมาเป็นพักๆ บนเพดานก็เต็มไปด้วยหยากไย่ใยแมงมุม
ไม่นานหม้อนั่นก็มีหัวคนโผล่ออกมา…หมายถึงคนเป็นๆทั้งตัว ค่อยๆผุดออกมา สยองมาก…
แสนเสน่ห์: “กรี๊ดดด สำเร็จแล้วแกรรรรร”
โสรยา: “ไม่เสียแรงที่เหนื่อยท่องคาถาจนน้ำแห้ง ฮะๆๆ รอก่อนเถอะวายุ เสร็จงานนี้คุณพี่จะไปทำยาเสน่ห์ โฮะๆๆ”
แสนเสน่ห์: ขอลูบหน้าอกหน่อยได้ไหม?
คำสะหลี: คนไปอย่าหยุดนะยะ!
แสนเสน่ห์: “ต้องขอบคุณชั้นที่ช่วยคนให้นะยะ ไม่งั้นวัตถุดิบอาจจะเข้ากันไม่ดี”
โสรยา: “แล้วทำไงต่อล่ะแก?”
คำสะหลี: “คนจนน้องเขาแข็งได้ที่แล้วค่อยยกออกมา”
โสรยา: “อะไรที่แข็งยะ นังคำสะหลี อ่านดีๆนะ เดี๋ยวใช้การไม่ได้ละยุ่ง!!” สามคนสาละวนกับผู้ชายเปลือยในหม้อจนไม่มีเวลามาสนใจผมๆก็มัวเผือกจนลืมหนีเช่นกัน
แสนเสน่ห์: “สำเร็จ!! ยูเรก้า รีบๆยกเขาออกมาเร็ว เบาๆนะยะ!” พอส่วนผสมได้ที่ ก็ยกชายหนุ่มเปลือยที่ความมูเตลูซัมมอนมา เอามาวางไว้ที่มุมห้อง
คำสะหลี: “เดี๋ยวนะ…พวกเรามีสามคน แต่ผู้ชายมีคนเดียว แล้วจะแบ่งกันยังไง!”
โสรยา: “ชั้นก่อน!”
แสนเสน่ห์: “ชั้นสิ ชั้นลงแรงเยอะสุด กวนจนได้ที่เลยนะยะ!”
โสรยา: “ชั้นตะหาก ชั้นท่องคาถา!”
คำสะหลี: ไอ้หนุ่มเลือกมา นายจะอยู่กับใครก่อน!!
ผู้ชายเปลือย(น้องจี): “…………”
ผมเห็นว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะเผ่นออกไปจากห้องใต้ดินโง่ๆนี่ เลยแอบย่องออกไปให้เงียบที่สุด แต่เหมือนเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายจะหลงรักผมเข้าให้ซะแล้ว…ผู้หญิงที่ชื่อคำสะหลีทำตาเรืองแสงแล้วหันมาทางผม ตาเจ๊คนนี้เรืองแสงจริงๆนะ!!
คำสะหลี: โอ๊ะ?! มีคนมาเห็นความลับของพวกเราแล้ว ปล่อยไปไม่ได้!! มานี่ไอ้หนุ่ม เจ๊นมโตคนนั้นกระดิกนิ้ว ผมเผลอจ้องตาเธอแล้วเดินไปหาโดยที่ยังคับตัวเองไม่ได้
… แล้วนั่นก็เป็นความทรงจำสุดท้ายของผม…ถ้าต่อไปหนุ่มดับเพลิงเป็นคนใหม่มาที่บ้านคุณ โปรดรู้ไว้ด้วยว่าผมอยู่ที่ห้องใต้ดินบ้านพี่แสนเสน่ห์………
##จบบันทึกของ zero##
ขอบคุณตัวประกอบ น้องจี 🥰
