Sims Story: WAYU
Rural Living
ชีวิตลูกผู้ชายของ Wayu
เขียนที่ Henford-on-Bagley
ชนบทของเมืองซิมส์
ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก (เสียงพิมพ์ดีด)
เนื่องจากตอนนี้ COVID กำลังระบาด ทางมหาวิทยาลัยให้เรียนออนไลน์ ผมไม่อยากพักอยู่ในมหาวิทยาลัยเลยมาหางานพิเศษทำแถวนอกเมือง
…นอกเมือง อืม……เรียกว่าชนบท บ้านไร่จะดีกว่า บ้านแต่ละหลังอาณาเขตกว้างมากครับ ห่างกันหลายกิโลเมตร ผมดูด้วยตาเปล่าคิดว่าแต่ละฟาร์ม แต่ละบ้าน มีพื้นที่เป็นสิบๆไร่เลย
ดูสิครับที่ว่างเปล่า โล่งๆไม่มีเจ้าของเต็มไปหมด
อยากมีบ้านในชนบทแบบนี้บ้างจังครับคุณแม่ ผมจะทำบ่อนคาสิโน …แค่กๆ ล้อเล่นครับ ผมจะทำนา ผมอยากมีเถียงนาเป็นของตัวเอง แล้วก็จินตนาการว่าเป็นเจ้าชายในการ์ตูนดิสนีย์ (หัวเราะ)
คุณแม่คงสงสัยว่า แล้วผมมาทำอะไรที่บ้านนอกเหรอครับ…
ผมมาเป็นชาวไร่
พริมา: น้องวายุมานั่งตรงนี้ทำไมคะ คุณพี่กำลังฉีดยาฆ่าแมลง! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ดื้อจริง!!
ทุกวันนี้ผมยุ่งยิ่งกว่าตอนเรียนหนังสืออีกครับ แค่ฟังชาวบ้านนินทากันก็แทบหมดวัน (หัวเราะ) ล้อเล่นน่า! ที่ผมหายไปนาน ไม่ได้ติดต่อทางบ้านเพราะวุ่นวายกับการทำงานในฟาร์ม ปลูกผัก ผลไม้ ทำสวน
พริมา: ยังไม่ไปอีก โดนยาฆ่าแมลงพ่นใส่มากๆ เดี๋ยวเป็นซิมส์กลายพันธุ์หรอก!
ผิวที่เคยขาวซีด ตอนนี้เริ่มเข้มขึ้นมาแล้ว ฮ่าๆ
ลามะ: “รักพี่นะคะ~“
วัวลายจุด: “นังลามะดัดจริต ฉันสวยกว่าแก นมเยอะด้วยยังไม่อวดเลย”
ลามะ: “ไปเดทกันไหมคะพี่?”
ลามะ: “จ้องมองกันขนาดนี้ หนูน่ารักใช่ไหมหล่ะ!
ผม: บอกเลขเด็ดของหวยงวดต่อไปซิ ถ้าถูก พี่จะซื้อชุดให้ตัวนึง
ในน้ำมีปลา ในบึงมี…มีจระเข้!!
จระเข้แฝงร่างมากับฝูงเป็ด นังตัวร้าย!! แกมันนาตาชา โรมานอฟ!
“ไปก็ไป”
“แต่งค่ะ …ล้อเล่นค่ะ ไปดูดาวกัน~”
“ย้ายประเทศไปอยู่ที่อื่นง่ายกว่าอีกค่ะ น้อง Wayu บอกว่ามีพระอาทิตย์สองดวงยังดูมีความหวังกว่า” เธอพูดจาให้กำลังใจผม
อะไรนะ ดูใกล้ชิดกันเกินไป?
พวกพี่สาวใจดี
ถักเสื้อผ้าใส่บรรดาสรรพสัตว์ในฟาร์ม
ด้วยฝีมือการสร้างสรรของผม เด็กๆบ้านเราสวมใส่เสื้อผ้าทันสมัยกว่าเด็กเมืองหลวงอีก
สุนัขจิ้งจอก:“พี่ชายครับ ผมหนาว อยากโดนลูบพุง อยากมีชุดเฟี้ยวๆใส่แบบเด็กในเมืองบ้างครับ” สุนัขจิ้งจอกออดอ้อนเสียงแง๊วๆ โฮ่งๆ
หมาจิ้งจอกรูนีย์: “อยากใส่เสื้อผ้าจากความรักของพี่อ่ะครับ เหมียว~”
“พี่ชายคะ ไปวิ่งเล่นทางนั้นกันเถอะ” (เสียงไก่ขัน)
งานในฟาร์มยุ่งมากเลยครับ ผมโดนใช้ให้เก็บไข่ เลี้ยงไก่ รีดนมวัว
อาบน้ำลามะและวัว
“อร้าง ถูตรงนี้แรงๆเลยค่ะพี่ชาย มอออ” (เสียงวัวร้อง)
“งื้อ พี่ชายคะ อย่าลูบ ตะ…ตรงนั้นมัน… พี่คะ หนูไม่ไหวแล้ว” (เสียงลามะร้อง)
สัตว์ในฟาร์มนี่ทุกตัวมีความเป็นมิตรสูง ระดับนางงามมิตรภาพเชียวหล่ะ
คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ที่ๆผมอยู่ไม่มีผีแล้วครับ เป็นบ้านไร่ในชนบทแบบธรรมดาสุดๆ ไม่ใช่บ้านผีสิงเหมือนเคย (หัวเราะ)
ธรรมชาติมากจนบางครั้งได้ยินเสียงต้นไม้ซุบซิบกันด้วยครับ //เหลียวมองซ้ายขวาอย่างเลิ่กลั่ก
อุดมสมบูรณ์ มีเป็ด มีห่าน เล่นน้ำท่ามกลางเสียงนกร้อง จิ๊บๆ เหมือนผมเป็นเจ้าหญิงสโนว์ไวท์เลย…แค่กๆๆๆ ผมเป็นเจ้าชายเอริค
“จระเข้ค่ะ น่ากลัวมากเลยเนอะ~” ผู้หญิงคนนั้นเอาหน้าอกมาเบียดต้นแขนผม ผมรีบขยับหนีออกไปอีก 50 cm
“แล้วคุณพาผมมาดูของน่ากลัวแบบนี้ทำไมครับ?”
เธอทำหน้าบึ้งใส่ผม ไม่ชวนไปเที่ยวสองสามวัน ก่อนบุกเข้ามาในห้องนอนผมอย่างอุกอาจ กลางดึกคืนหนึ่ง
“หวัดดีค่ะ”
“ผมไม่มีเงิน”
“ไม่ได้มาปล้นค่ะ มาชวนไปดูดาวตก”
“ง่วง อยากนอน”
“ไปเถอะน่า~มามะ”
“หนัก ลงไป”
“ถ้าตกลง พี่สาวจะเกาะคอไม่ปล่อยเลย”
“ดูสิคะ ท้องฟ้ามีดาวเต็มไปหมดเลย ดาวตก!! อธิษฐานเลยค่ะน้อง wayu”
“ขอให้พวกเรามีวัคซีนดีๆ เหมือนประชากรโลกที่ 1”
ผมหลับตาพึมพำ อธิษฐานถ้อยคำเลื่อนลอยไปแบบนั้น… พี่สาวข้างบ้านมองผมด้วยสายตาเวทนา
พวกเราเลิกพูดเรื่องวัคซีนแล้วแยกย้ายกลับบ้าน ด้วยความหดหู่ใจ…
เรื่องของชีวิตประจำวันนั้น ต้องบอกว่าคุณนายเจ้าของฟาร์มนิสัยดีมาก พวกพี่สาวที่อยู่แถวนี้ก็ใจดีชอบชวนผมไปเล่นซ่อนหา ไปกินขนมทุกวันเลย
นี่คือคุณนาย เจ้านายของผม
เรื่องนี้คุณนายบอกว่าคนแถวนี้เขานิยม Skinship แบบนี้
พวกพี่สาวใจดี
พวกพี่สาวใจดี
พวกพี่สาวใจดี
ส่วนนี่คือพวกพี่สาวใจดี
พวกพี่สาวใจดี
พวกพี่สาวใจดี
พวกพี่สาวใจดี (ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ)
…นอกจากนี้เพราะอะไรไม่รู้ผมรู้สึกว่าผู้คนที่นี่หน้าตาคล้ายๆกัน แต่ผมคงคิดมากไปเองครับ
สรุปว่าชาวเมือง Henford-on-Bagley หน้าอกใหญ่…แค่กๆ ใจดี ใส่ใจผู้อื่น (คำสุภาพของคำว่า สาระแน) ผมชอบที่นี่มาก
ป้า: “ไอ้หนุ่ม รู้ไหมว่านังคุณนายนั่น ล่อลวงตาแก่นิสัยรวยมาแต่งงานด้วย ตั้งหลายคนแล้วฆ่าทิ้งเพื่อเอามรดก”
ผม:”!!!”
ป้าอีกคน: “ไม่ใช่นะคะ ได้ยินว่าเอาผัวเก่าไปเป็นอาหารจระเข้ค่ะ”
ผม: “จริงเหรอครับ”
ป้า: “เชื่อป้า ป้ารู้เรื่องของทุกคนในเมืองซิมส์ แลกไลน์ไอดีกันไหมพ่อหนุ่ม~”
ป้า: “จริงซิ (เสียงสูง) ผู้หญิงสาวๆเมืองซิมส์เนี่ย ไว้ใจไม่ได้หรอก อย่าหลงกลพวกหล่อนเชียว… ขยับเข้ามาใกล้ๆ ป้าจะเล่าเรื่องชั่วๆของนังคุณนายให้ฟัง…” ฯลฯ
ผม: “นึกได้ว่ามีธุระ ต้องไปนั่งดูห่านเล่นน้ำ ลาก่อนครับป้า”
ผมแกล้งทำเป็นยุ่งแล้วเดินจากมา…เรื่องที่คุณนายเป็นฆาตกร จะเป็นเรื่องจริงรึเปล่าไม่รู้ แต่ผมก็มองหน้าคุณนายได้ไม่สนิทใจอีกเลย (หัวเราะ)
แต่คุณแม่ไม่ต้องกังวลใจนะครับ ถึงจะชนบทแต่ผมไม่เหงาหรอกครับ คลื่นโทรศัพท์ 5G ก็มี ไฟฟ้าแม้ว่าจะติดๆดับๆ กระพริบบ่อย แค่สุนัขฉี่รดเสาไฟก็ไฟตก ถึงแม้ว่าประปาหมู่บ้านแถวนี้จะซกมก น้ำขุ่นๆไปบ้าง บางทีก็ไหล บางทีก็ไม่ไหล อาบน้ำแล้วผื่นขึ้นบ่อยๆ แต่ผมก็โอเค
 |
| แต๊กๆ ต๊อกๆ เสียงพิมพ์ดีด |
•••••••••••••••
