Sims love story : Lockdown X Singha
ฉันชื่อ lockdown เป็นลูกคนโตของบ้าน อภิมหารวย ทำไมฉันชื่อนี้น่ะเหรอ ไปถามนังคนเล่นสิ ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ส่วนอายุ…ใครเขาถามอายุผู้หญิงกันฮึ!! ไม่บอกค่ะ!
บ้านฉันรวยมาก จนไม่มีที่เก็บเงิน ว่างๆพวกเราต้องนั่งขนเงินมาเผาเล่น ไม่งั้นเงินจะมากจนกลัวบ้านถล่ม… ลำบากจังค่ะ (หัวเราะ)
ชีวิตดี๊ดีของฉันสิ้นสุดลงเมื่อ…จู่ๆทางบ้านฉันก็นัดดูตัว ระหว่างฉันกับลูกชายของคุณน้าเฉิดโฉม เพื่อนสนิทคุณแม่
“คุณแม่ดูละครหลังข่าวมากไปรึเปล่าคะ หนูไม่เอานะ คลุมถุงชนอ่ะ”
“ดูหน้าค่าตาน้องสุรเดชเค้าก่อนสิ ก่อนจะปฏิเสธ จบตั้งหลายปริญญา หน้าที่การงานดี มีที่หลายไร่ วัวควายหลายร้อยตัวแต่ละตัวอ่านออกเขียนได้ คุณสมบัติแสนเพียบพร้อม ดีเลิศขนาดนี้ ไปจุดไฟควานหาทั่วซิมส์ทาวน์ก็ไม่เจอนะ อย่าลีลาให้มากนัก ตัวเองก็อายุอานามตั้งเท่าไหร่นะ? …30? “ คุณแม่ชอบแกล้งจำอายุฉันผิด มุกเดิมๆทำบ่อย
“20 ค่ะ คุณแม่” ฉันไขว้นิ้วสองนิ้วไว้ด้านหลัง ผิดศีลข้อมุสานิดๆหน่อยๆไม่เป็นไรหรอกน่า จะว่าไปฉันก็อายุ 20 มาหลายปีแล้ว คราวหน้าจะลองบวกเพิ่มดูอีกนิดแล้วกัน…
“แต่ก็ยังไม่เคยมีแฟน พุธโธ่เอ๊ยยยย ตอนคุณแม่อายุเท่านี้มีลูกมาแล้วสี่คน สามีแบบ official เจ็ดคน ผู้ชายที่เคยๆอีกเป็นสิบ!! “ แม่ฉันเริ่มคร่ำครวญถึงวีรกรรมของตัวเอง
“หนูไม่สน”
“ลองๆไปก่อนสิ เผื่อติดใจ ถ้าไม่ชอบบอกแม่ แม่รู้จักคนดีๆช่วยจัดการได้ แต่ต้องจดทะเบียนผ่องถ่ายทรัพย์สินมาก่อนนะ” ฉันยังไม่ทันได้แต่งงาน แม่ก็คิดฆาตกรรมว่าที่สามีฉันแล้ว น่ากลัวจริงๆ!
“นี่มันผิดกฏหมาย อาชญากรรม นายสุรเดชก็ลูกชายของน้าเฉิดโฉม เพื่อนสนิทคุณแม่ไม่ใช่เหรอคะ!”
“ล้อเล่นน่า! ไม่รู้จักมุกตลกเลย ลูกสาวแม่เป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อจริงๆ ระวังไว้เถอะ…เก็บเวอร์จิ้นไว้นานๆ คุณหมอบอกว่ารูจะตันนะ” จะบ้าเรอะ! ฉันต่อว่าคุณแม่ในใจ แล้วตอบไปว่า
“ใครจะไวไฟแบบคุณแม่ล่ะคะ อายุ 15 ก็ท้องหนูแล้ว”
“ว้ายยยยย เจ้าลูกปากร้าย ว่าแม่ว่าเชื้อ ที่รักขาาาาา น้อง lockdown ว่าเค้าค่ะ” แม่ฉันทำเสียงสอง น้ำหูน้ำตาวิ่งไปออดอ้อนฟ้องป๊ะป๋าให้มากำราบฉันอีกที
“เด็กติดแม่ลูกแหง่ แหยๆ สำอรอ้อนแอ้น ชอบแอบใส่ส้นสูงของแม่ คนแบบนั้นฉันไม่สนหรอก เนอะจีจี้” ฉันนั่งปรับทุกข์กับจีจี้ ( GIGI พุดเดิ้ล เพศผู้ อายุ 3 ขวบ)
“โฮ่งๆๆ ครับพี่สาว”
“ถ้าเป็นเธอโดนจับแต่งงานกับคนที่ไม่ชอบจะทำยังไง?” ฉันจ้องตาจีจี้ มือก็ลูบขนฟูๆ สีชมพู หนานุ่ม (สีธรรมชาติ ไม่ได้ย้อมนะคะ) ไปด้วย
“โฮ่ง” แปลว่า ไม่แต่งครับ! ฉันแปลภาษาหมาได้ ฉันรู้…
“พี่ไม่อยู่ดูแลตัวเองนะ ว่างๆพี่จะแอบแวะมาเล่นด้วย” ฉันจูบปาก แล้วกอดจีจี้ ตอนนี้คนในบ้านมีแต่จีจี้ที่เข้าใจและเห็นอกเห็นใจฉัน…
กลางดึกคืนนั้นฉันย่องหนีออกจากบ้าน ไม่บอกใครสักคนแม้แต่น้องๆและพี่สุดสงวน butler มาอยู่ที่คอนโด penthouse หรูหรา สามชั้นกลางเมือง san myshuno และสาบานว่าจะไม่กลับไปเหยียบบ้านเด็ดๆ จนกว่าคุณแม่จะเลิกจับคู่คลุมถุงชนกับลูกชายเพื่อน!
คนในครอบครัวที่ฉันยังติดต่ออยู่คือ น้องเซเว่น เพราะเป็นน้องคนสุดท้องที่ฉันเลี้ยงเองมากับมือ ว่างๆก็ชวนน้องมาเที่ยวที่ห้อง นัดเจอที่ร้านอาหาร แวะไปหาน้องเพื่อให้ค่าขนม สอบถามข่าวคราวทางบ้านบ้าง ประมาณนั้น
ในเวลาไม่นาน ด้วยเส้นสายและสูตรโกง ฉันก็กลายเป็นคนดัง มีชื่อเสียงทั่วเมืองฟ้าอมร san myshuno นิตยสารต่างก็ต้องการฉันไปทำงานด้วย ใครๆก็แต่งตัวตามที่ฉันบงการ อยากให้ใครแต่งชุดทุเรศๆก็ได้ โอ๊ยยยฟินค่ะ!
ถึงตอนนี้น้องสาวของฉันก็เทคโอเวอร์นายสุรเดช ไปเป็นคู่ตุนาหงันเรียบร้อย ฉันเป็นคนดังขนาดนี้ ก็ต้องกลับบ้านไป make over ให้คนในครอบครัวสักหน่อย เหยื่อรายแรกของฉันคือ น้องชาย wayu
“น้องชายที่รัก ไม่อยากเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวบ้างเหรอจ๊ะ?” แปลเป็นภาษาซิมส์ได้ว่า น้องมาเป็นแบบให้พี่แต่งตัวซะดีๆ
ควักแพนโทนออกมาเล็ง…พูดตรงๆนะฉันดูไม่ออกสักนิดเลยค่ะ วางท่าให้มันดูมืออาชีพไปแบบนั้นเอง
“น้องชายเรา หล่อ ดูดี หูกางน่ารัก ใส่ชุดอะไรก็ดูดี wayu ยืนนิ่งๆห้ามหายใจ นั่น กางแขนค้างไว้ ดีๆ”
“ผมยืนจนเมื่อยแล้ว ได้รึยังครับ”
“รอแป๊ป…พี่กำลังติดต่อเทพธิดามิวส์มาประทับร่าง” ฉันหลับตา สวดภาวนาถึงเทพเจ้าแห่งแฟชั่น
“…………” wayu ยืนรอด้วยหัวใจ ตึก~ตัก
“ทา~ด๊าาา เป็นไงล่าาา”
“ดูดีมาก ชุดแบบนี้ยังเอาอยู่/ยอดเยี่ยม ลูกชายแม่หล่อที่สุด แก้ผ้ายังดูดี/น่ารักๆๆๆพี่ชายใส่ชุดอะไรก็ดูดี” ป๊ะป๋า คุณแม่ น้องสาวมารุมอวย ทีแบบนี้ละสามัคคีกลมเกลียว
“………จริงอ่ะ คำชมมันทะแม่งๆ ดูปลอม” wayu ไม่เชื่อคำชมจากบุพการี
ถึงแบบนั้นฉันก็ยังไม่ยอมย้ายกลับไปอยู่บ้านหรอก เมือง san myshuno และ วิถีสาวชาวเมืองเหมาะกับฉันจะตาย
ฉันรักชีวิตชาวเมือง~ อยากลองสั่งผู้ชาย delivery แบบที่เขาฮิตๆกัน แต่ใจก็ไม่กล้าพอ เห็นแบบนี้ฉันก็ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือซิมส์ใดๆนะคะ
ในวันฝนตก ขณะที่ฉันรีบจ้ำเท้าเดินผ่านย่านการค้าที่ปิดไฟมืดตึ๊ดตื๋อ เห็นแบบนี้ก็กลัวผีนะคะ! ช่วงนี้มีข่าวว่ามีแวมไพร์ออกอาละวาดไปทั่วเมือง san myshuno เลย สาวงามแสนบริสุทธิ์ผุดผ่องแบบฉันเนี่ย เป้าหมายมันเลย…
ระหว่างทางกลับคอนโด ก็เจอกับเด็กน้อยหลงทาง ตัวเปียกฝน โดนทิ้งอยู่ในกล่องขยะเผาได้ ฉันชะงักเท้าหยุดยืนมอง
“เฮ้ พี่สาวคนนั้น อยากทำบุญรับผมไปเลี้ยงไหมครับ?” เขาพูดแบบนั้นพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร ในใจสาวงามแบบฉันอ่อนระทวย ฝนก็ตก หนาวก็หนาว น้องตัวเปียกคงลำบากน่าดู
…ถามว่าในที่เปลี่ยวๆแบบนั้นไม่กลัวเก็บโจร หรือคนไม่ดีมาเหรอ? ขอตอบว่า ไม่เลยค่ะ! มองหน้าน้องเขาก็รู้ว่า น้องจิตใจดี ก็ฉันเป็นคนสวย ใจอ่อน แถมบ้านฉันทั้งกว้างทั้งใหญ่ ให้คนมาอยู่ด้วยอีกคนสบายๆ
“ชื่ออะไรจ๊ะ?” ฉันว่าน้องหน้าตาคุ้นๆ เจอกันครั้งแรกแต่เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ในนิยายชอบบอกว่านี่แหล่ะคือเนื้อคู่~ พรหมลิขิตแห่งรัก
“คุณแม่ไม่ให้บอกชื่อคนแปลกหน้าครับ” น้องเงยหน้าทำตาหวานซึ้งจ้องฉัน ซึ่งมัน…น่ารักมาก (ก. ไก่ตามหลังนับไม่ถ้วน)
“…แต่พี่สาวสวย ดูใจดี แล้วก็ไม่แปลกหน้า ผมชื่อ สิงหา หรือจะเรียกว่า zero ก็ได้” สัญชาตญาณความเป็นแม่ในตัวฉันมันเรียกร้องให้เลี้ยงดูเขา ให้ที่พัก ให้เงินทองปรนเปรอ
“น่ารักจัง อยากได้อ่ะค่ะ” บ้าจริงเผลอพูดออกเสียง! แล้วหัวใจมันก็สั่นระรัว น้องสิงหาจะได้ยินไหม…
ฉันเงยหน้ามองฟ้า เมฆเต็มไปหมด มืดมาก แถมฝนตกปรอยๆ ตั้งแต่เช้า มองซ้ายมองขวา ไม่มีใครผ่านมาทางนี้เลย เริ่มกลัวแวมไพร์จะมาลากพวกเราไปแง่มคอ
“รีบตามพี่สาวมาเลยจ้ะ ตอนนี้แฉะไปหมดเลย~” ก็ฝนตกทั้งวันนี่นา ตัวก็ต้องเปียกสิคะ
“แต่ว่า…” ทำท่าอิดออด
“………” น้องสิงหา ทำท่าครุ่นคิด
จะมาเปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ได้นะ! ฉันงัดท่าไม้ตายออกมา “มาเถอะจ้ะ เดี๋ยวพี่พาไปกินขนมอร่อยๆ” //ชูขนมขึ้นมาล่อ
“พี่ไม่ใช่แก๊งค์ลักเด็กใช่ไหม?”
“สวยหุ่นดีขนาดนี้ ไม่ใช่คนน่าสงสัยหรอกค่ะ มามะ มากับพี่ดีกว่า”
“แถวนี้มีผีดูดเลือดชอบจับผู้ชายน่ารักๆมาปู้ยี้ปู้ยำด้วยนะ!” ฉันขู่
“น่ากลัวจังครับ”
“Sleep with me free everything นะคะ” ฉันงัดท่าไม้ตายออกมา กระซิบเบาๆข้างหูเขา
“ครับ ตกลง!”
น้องจับมือฉันเดินนำแบบไปคอนโดด้วยความมั่นอกมั่นใจ ฉันมองด้วยสายตาเฉียบคมของ fashion guru หุ่นดีมาก จับมาเป็นนายแบบนู๊ดน่าจะดี…แต่ฉันเดาว่า น้องสิงหาน่าจะอายุน้อยกว่าฉันหลายปีแน่ๆ จะโดนตำรวจจับข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม?
“ที่นี่ใช่ไหมครับ บ้านของพี่สาว?” น้องสิงหาพามายืนหน้า 88 Spire Apartment
“ว้ายยย พามาถูกด้วย น้องสิงหารู้ได้ยังไงคะ?” ฉันหันไปมองเขาอย่างสงสัย
“ก็ผมมีพลังจิต อ่านใจคนได้” หนุ่มน้อยตัวโตตรงหน้าขยิบตาให้ฉัน
“……” ตึก-ตัก ตึก-ตัก เสียงหัวใจดังระรัวแทบทะลุออกมา น่ารัก•น่ารัก•น่ารัก น่ารักเกินไปแล้ว แถมมีพลังจิตอ่านใจคนได้ ชอบที่สุดเลย
ด้านมืดในใจกระซิบว่า จับทำผอ-อัว-ผัว เลย ……จะดีเหรอ? น้องยังเป็นเยาวชน ดูยังไงๆก็ไม่ถึงยี่สิบ คุกนะแก! ด้านดีของฉันโต้เถียงกับตัวเองแบบนี้
“พี่สาวเป็นอะไรครับ? หน้าตาเลิ่กลั่ก น้ำลายไหลด้วย หิวเหรอครับ?”
“ใช่หิว” อยากกินน้อง กินทั้งตัวหัวจรดเท้า แบบไม่เคี้ยว…ฉันปาดน้ำลาย จ้องมองหน้าน้องสิงหาอย่างหลงใหล น่ารักอ่าาาา~
“เอ่อ…โอเคไหม?” เขาโบกมือขึ้นๆลงๆตรงหน้าฉัน นี่ฉันแสดงออกมากไปอีกแล้ว
“คุยกับตัวเองอยู่น่ะ…ล้อเล่นๆไปค่ะ ไปอาบน้ำกินนม แล้วเข้านอน ส่วนชุดใส่ของน้องชายไปก่อนแล้วกัน” ดูแล้วตัวเท่าๆน้องเซเว่น น้องชายคนเล็กของฉันเลย
“ครับ! พี่สาว~”
เคยอ่านเจอในหนังสือว่าเด็กวัยกำลังโตต้องนอนก่อนเที่ยงคืน growth hormone จะได้ทำงานดีๆ ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงตรงหน้า
“สูงเท่าไหร่คะ?”
“ให้ทาย…” ฉันสูง 160 cm หัวฉันสูงเลยไหล่น้องมานิดเดียว ฉันหลับหูหลับตาเดามั่วๆ
“179”
“ปิ๊งป่อง~ อาบน้ำก่อนนะค้าบ” น้องสิงหาคงไม่ต้องการ growth hormone แล้วแหล่ะ ขืนตัวโตกว่านี้ก็ไม่น่ารักพอดี
…แล้วความคิดไร้สาระของฉันก็สะดุด เพราะเสียงเรียกของเขา
“พี่สาว…เครื่องทำน้ำอุ่นแปลกหน้า ผมไม่คุ้นอ่ะค้าบ” สิงหาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพกึ่งเปลือย มีผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่…บ้าจริง! ฉันละสายตาจากกล้ามท้องไม่ได้
ด้วยอาชีพการงาน ฉันอดงัดสมุดโน๊ตขึ้นมาจดขนาด…หมายถึง วาดรูปกล้ามท้อง สรีระชายหนุ่ม อะไรแบบนี้น่ะ
“พี่จัดการให้จ้ะ” ฉันหยุดความคิดฟุ้งซ่านไว้เท่านี้ ก่อนรีบไปเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นให้น้อง
“พี่สาวก็มาอาบด้วยกันสิ…ไหนพี่ว่าตัวเปียกไง?” น้องสิงหามายืนข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เดี๋ยวไปอาบห้องอื่นจ้ะ สิงหาอย่ามายืนใกล้แบบนี้สิ พี่สาวใจคอไม่ค่อยดี”
“อยากกินนมแล้วนอนอ่ะค้าบ พี่ lockdown”
“รู้ชื่อพี่ได้ยังไงคะ?” ฉันว่ายังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา
“โธ่! ก็ผมบอกแล้วว่าผมมีพลังจิต อ่านใจคนได้~” น้องสิงหายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนดึงแขนฉันเข้าไปในห้องอาบน้ำ
“ว้าย! พื้นลื่นจังค่ะ” ฉันอุทานวี๊ดว๊ายตามมารยาท ก่อนโผเข้าซบแผงอกแน่นๆ โดยไม่ลืมปิดล็อคประตูห้องน้ำอย่างแน่นหนา กันคนไม่ประสงค์ดีมาแอบดู (หัวเราะ) น้องสิงหาหัวเราะคิกคักใส่ฉัน ก่อนก้มลงมาปิดปากฉัน…ด้วยริมฝีปากนุ่มๆของเขา
เอาเป็นว่าไม่รู้ใครเป็นฝ่ายถูกล่อลวงนะคะ
//ภาพตัดไปที่โคมไฟแบบละครหลังข่าว เรื่องราวการต่อสู้แบบ 18+ 25++ เชิญท่านผู้อ่านจินตนาการเอาเอง…
ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ แต่จำได้ว่าใกล้ๆเช้า เพราะท้องฟ้าเริ่มมีแสงสีทองผ่องอำไพแล้ว อากาศก็ดี ฝนตกแบบนี้อยากตื่นสักเที่ยง…แต่ก็ต้องมางัวเงียตื่นเพราะเสียงใครบางคน
“เฮ้…พี่ พี่ lockdown พี่สาวค้าบ ผมหิว”
“ไปบอกพี่หงวนสิ พี่จะนอน” ฉันเอาหมอนปิดหู พลิกไปทางอื่น วายุหรือเซเว่นนะ?มากวนแต่เช้า คอยดูนะตื่นเมื่อไหร่จะต่อว่าให้หูหายกางเลย!
“พี่หงวนคือใครอ่ะ ผีบ้านผีเรือนที่นี่เหรอ? พี่สาว ผมกลัววว” อะไรบางอย่างกลิ้งมาทับฉันจนหายใจไม่ออก น้องชายฉันดื้อใหญ่แล้ว!
“นี่! …” ปากที่กำลังจะต่อว่าก็ได้แต่พะงาบๆ พูดไม่ออก เมื่อเห็นสายตาปิ๊งๆวิ้งๆออดอ้อนมองมา เหมือนจีจี้หมาที่บ้าน…
“ผมหิวอ่ะ เมื่อคืนออกแรงเยอะ…ทำข้าวเช้าให้ผมหน่อยครับพี่สาวคนดี “
“สั่งไลน์แมนมาสิ ขี้เกียจทำ”
“โห ใจร้ายอ่ะ ทีเมื่อคืนผมยังออกแรงทำเองทั้งหมด ไม่ต้องให้พี่สาว…”
“พอแล้ว!…ออกไปรอที่ห้องรับแขก ขออาบน้ำแป๊ป”
…
ไปๆมาๆ ก็อยู่บ้านเดียวกับน้องสิงหามาได้สองสามเดือนแล้ว พวกเราเข้ากันได้ดีมากค่ะ(หัวเราะ)
“น้องสิงหา…~”
“เวลาแบบนี้ไม่เรียกน้องดิ ถ้าเรียกน้องผมไม่ทำ…”
“ผัวขาาา” บอกแล้วว่าเราสองคนเข้ากันได้ดี (หัวเราะ)
จะว่าไปฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับน้องเลย จะเป็นเด็กวัยรุ่นอย่างที่ฉันจินตนาการไปเอง หรือจริงๆแล้วอาจจะเป็นมนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมาหารักแท้ แล้วชื่อที่บอกอาจจะเป็นชื่อปลอมก็ได้…
ฉันนั่งจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย ระหว่าง work from home ตั้งแต่มี covid นี่สบายจริงๆ มือนึงนั่งพิมพ์งาน อีกมือก็ขยำผมหนานุ่มของน้องสิงหาด้วยความเพลิดเพลิน
“ดึงแรงแบบนี้ ผมหัวล้านพอดี” เด็กนั่นบ่นอุบ
“ก็ผมน้องสิงหา นุ๊ม~นุ่ม พี่สาวคิดถึงขนหมาที่บ้านเลย” น้องสิงหายิ้มประจบประแจง ทำท่าออดอ้อนใส่ เอาหัวมาซบขาฉัน แล้วพูดจาสองแง่สองง่ามใส่ว่า…
“งั้นพี่สาวก็เป็นเมียหมา คืนนี้เราสองคนมาลองท่าหมา…” ฉันรีบเอามืออุดปากน้องสิงหา ก่อนจะพูดวาจาลามกออกมาอีก
“เด็กบ้า! พูดจาแบบนี้ได้ไง นี่ primaxwayu เป็นบล็อกเรื่องราวความรักสดใส หัวใจอิ๊อร๊างงงของวัยรุ่น ชาวซิมส์นะ ไม่ใช่บล็อกนิยาย เรท nc 18 nc 25 เดี๋ยวบรรดา เด็กๆ, สาวเทื้อที่เขาอ่านอยู่จะใจแตกได้นะคะ!”
ฉันปั้นสีหน้าจริงจังสั่งสอนเขา ถ้าไม่ดุซะบ้างน้องจะโตมาเป็นคนประหลาดๆแบบน้องๆของฉัน
“…พรุ่งนี้ผมเปิดเทอม พี่สาวทำอาหารเช้าให้ก่อนเจ็ดโมงได้ไหม?” ฉันรับคำงงๆ จู่ๆก็มาเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
“ว่าแต่เด็กมหาวิทยาลัยเปิดเรียนกันตอนไหน เลิกกลัวโควิดกันแล้วเหรอ?” ฉันก็เรียนจบมานาน (มาก) จนลืมไปแล้ว
น้องสิงหาทำหน้าหงอยเหมือนสุนัขกินอะไรติดคอ ก่อนเดินคอตกเข้าห้องนอน เขาหันมาบอกฉันว่า…
“พี่สาวจำผมไม่ได้จริงๆด้วย…” น้องสิงหาบ่นงึมงำ
“จำไม่ได้ยังไง ตำหนิในร่มผ้าน้องสิงหา มีไฝ มีปานแดง ปานดำตรงไหน ฉันจำได้ทุกจุดเลย ฟันซี่ไหนอุดมาแล้วยังจำได้ ชิชะ มาดูถูก”
…
วันรุ่งขึ้น ฉันแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้าตรู่มาทำอาหารมื้อเช้า และมื้อเที่ยงให้น้องสิงหาห่อไปกินที่มหาวิทยาลัย มีคนให้ดูแลอย่างนี้ รู้สึกมีความสุขจริงๆค่ะ ตอนนี้ชักเข้าใจความรู้สึกของพี่สุดสงวนขึ้นมานิดๆ
เมื่อคืนฉันง้อน้องสิงหาไปหลายท่า…แค่กๆ คิดว่าไม่ได้พูดแล้วกันนะคะ
น่ากินมากเลย เรานี่มีฝีมือเหมือนกันนะ~ ฉันเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย น้องสิงหาก็แต่งตัวเสร็จเดินมาทานข้าวพอดี
“หวัดดีจ้า” แล้วก็ยิ้มค้าง
“อรุณสวัสดิ์…มองอะไรครับ? ถ้าจะร้องขออีกรอบผมไม่ไหวแล้วนะครับ น้ำไม่เหลือแล้ว ฮะฮะฮะ” เด็กบ้านั่นเล่นมุกลามกเหมือนลุงแก่ น่าเกลียดที่สุด
ฉันตกใจชุดที่เขาใส่ต่างหากล่ะ!! ชุดแบบนั้น?? เหมือนชุดนักเรียนของน้องชายฉัน ไม่จริงใช่ไหม? ยังเป็นเด็กมัธยมเรอะ!? เด็กมัธยมหัวโปก ขาวสามด้าน?!…ฉันสะดุ้งจนตะหลิวหลุดมือ
“จ้องอะไรแบบนั้น ผมเขินนะ” น้องสิงหาแกล้งทำท่าบิดตัวเขินอาย เสแสร้ง ชัดๆ แต่ก็นะ อย่างน้อยชื่อที่ปักตรงอกเสื้อ ก็ทำให้รู้ว่าเขาชื่อ สิงหา จริงๆ ไม่ได้หลอกลวงฉัน
“ไม่ใช่เด็กม. ต้น ใช่ไหม?” เด็กสมัยนี้ตัวโตซะด้วย ถ้าเกิดอายุยังไม่ถึง 15 ฉันตายๆๆ
“ไม่ใช่ดิ ผมเรียน ม. 6แล้ว เหมาะกับชุดนักเรียนมากเลยใช่ไหม?” น้องสิงหาหมุนตัวไปมา อวดชุดนักเรียนมัธยม เขาใส่ชุดแบบนี้ก็เหมาะสม เหมาะสมมากเกินไปน่ะสิ! แล้วฉันไม่กลายเป็นผู้ปกครองเขา ต้องไปงานปฐมนิเทศเหรอ? ไอ้เด็กบ้า บ้าๆๆๆ
“เด็กบ้า! หลอกลวงผู้บริโภคชัดๆ”
ไม่ต้องค้นในอินเตอร์เนตก็รู้ว่า สิ่งที่ฉันทำไปคือ อาชญากรรม! พรากผู้เยาว์แน่ๆ ฉันจิตนาการถึงโปลิศมากระโดดถีบประตูห้อง พร้อมกุญแจมือ รวบตัวฉันไปเข้าซังเต
อายุห่างกันตั้ง…(ยื่นนิ้วมือ กับนิ้วเท้ามานับ1 2 3 …ก็ฉันไม่เก่งเลขนี่คะ) อายุห่างกัน 12 ปี เฮงซวย! นี่มันสาวแก่ที่ชอบหาหนุ่มเอ๊าะๆมาปรนเปรอสวาทชัดๆ ตอนที่กำลังคิดโน่นคิดนี่วุ่นวาย เพื่อนฉันก็แวะมาหา
“ไฮ~ สวัสดีค่ะเพื่อน ฉันเดินมาซื้อน้ำเต้าหู้ใต้คอนโดแก คิดถึงเลยแวะมาเยี่ยมแกน่ะ ดูเหมือนกำลังยุ่งอยู่รึเปล่าคะ?” ฉันไม่ไว้ใจรอยยิ้มของเพื่อนเลย แล้วดูสิ คนดีๆที่ไหนใส่ชุดแบบนี้มาซื้อน้ำเต้าหู้! ที่สำคัญ บ้านของคุณเธออยู่คนละเมือง ไกลจากที่นี่ตั้งเยอะ
“ยุ่งมาก วันนี้ไม่รับแขก” ฉันยิ้มแบบเสแสร้ง ต้อนรับเพื่อนอย่างอบอุ่น
“ใจร้ายจัง ทีกับผู้ชายหล่ะคุยดี แล้วนี่ใครเอ่ย?” ฉันทนไม่ไหว ต้องใช้มอด mccc เปลี่ยนชุดให้นางเพื่อน
“เพื่อนน้องชาย แวะมาเอาของเดี๋ยวก็กลับแล้ว ไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ” ฉันยื่นเงินให้น้องสิงหา แล้วไล่เขาไปเรียน ก่อนนังเพื่อนจะรู้ความลับไปมากกว่านี้
“น้องจ๋า พี่สาวเป็นเพื่อนสนิทของ lockdown ชื่อ พี่แสนเสน่ห์นะคะ เหงาๆแวะไปกินขนม นอนดู netflix กับพี่ที่เกาะ sulani ได้นะคะ” อิเพื่อนชั่ว ชม้อยชม้ายชายตาใส่น้องสิงหาของฉัน
“ไปได้แล้ว ชิ่วๆ” ฉันเห็นท่าไม่ดี รีบส่งแขก ไล่เพื่อนออกไปอีกคน
โวยวาย ตื่นเต้นไปงั้นแหล่ะค่ะ ฉันรู้ว่าเกมส์ซิมส์มันเป็นเกมส์โลกสวย ขนาดฆ่าคน วางเพลิง งัดตู้เซฟยังเริงร่าได้ แค่พรากผู้เยาว์ไม่ผิดอะไรสักนิด แล้วน้องก็เต็มใจ (ฉันนั่งหัวเราะ หน้าจอคอมพิวเตอร์ จิบชาคาโมมายด์ อ่านกระทู้ในเวบโลกสวย เวบบอร์ดชื่อดังของชาวซิมส์ทาวน์)
“นี่มันอะไรกัน!?”
… มีกระทู้แฉฉันค่ะ พึ่งตั้งเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า โดยสมาชิกล็อกอินใหม่แกะกล่องชื่อ…absolutely fabulous กล้ามาก มันว่าฉันล่อลวงเด็กมัธยมมาทำอนาจาร เลี้ยงต้อยเด็กผู้ชาย เป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดี ขาดคุณธรรม สมควรให้ลาออกจากการเป็น fashion influencer
ฉันรู้สึกหน้ามืด ตาลาย คล้ายจะเป็นลม ต้องควานหายาดมแถวๆนั้น มาสูดดมระงับอารมณ์ ก่อนจะกรีดร้องดังทั่วคอนโด เสียงของฉันดังพอจะทำให้กระจกของตึกรอบๆร้าวได้เลยแหล่ะ
…
26/08/2020
Prima :
วันนี้เมือง forgotten hollow ฝนตกตั้งแต่เช้า เพราะพายุเข้า …ฉันนั่งดูข่าวเช้าในทีวีไปพลาง เคี้ยวขนมก๊อบแก๊บไปพลาง นานๆทีฉันจะแต้มบุญเยอะ ที่รักจ๋ายอมมานั่งดูทีวีด้วย อยากหยุดเวลาไว้ให้นานๆหน่อยได้ไหม มีความสุขที่สุดเลย~
ภาพตัดมาที่ข่าวเช้าของเมืองซิมส์ทาวน์
San myshuno NEWS
มีข่าวลือว่าเช้าวันนี้หลายเขตในเมือง san myshuno ได้ยินเสียงประหลาดยามเช้ากันค่ะ วันนี้อิชั้นจะมาสัมภาษณ์ผู้อยู่ในเหตุการณ์นะคะ…บลาๆๆๆ
Prima: เสียงอะไรอ่ะ เสียงเปรตรึเปล่า?
Wayu: เพ้อเจ้อ ในเมืองซิมส์จะมีเปรตได้ยังไงครับ
Prima: เสียดายจังที่พวกเราอยู่เมือง forgotten hollow อดเจออะไรแปลกๆเลย ไม่แน่นะ อาจจะเจอมนุษย์ต่างดาวก็ได้ วันนี้เราไปเที่ยวเมือง san myshuno ดีไหม?
Wayu: ไม่ไป คนเยอะ รถติด กลัว covid ผมไม่ชอบ …นี่ก็กินไม่หยุดตั้งแต่เมื่อกี๊ พอได้แล้ว ! มือข้างนึงไถไอแพดดูข่าวตลาดหุ้น มืออีกข้างที่ว่างลูบหัวแมว(ชื่อนัง“ฟ้าแลบ” เพศเมีย อายุห้าขวบ)
Prima: พึ่งกินนิดเดียวเอง ก็เมื่อกี๊เค้ากินข้าวไปนิดเดียว (เพราะน้อง wayu บอกว่า กินข้าวเยอะจะอ้วน อันนี้ก็อ้วน อันนั้นก็อ้วน เหลืออะไรให้ฉันกินได้บ้าง?)
Wayu: เบิ่งตาดูค่า glycemic index กับ ปริมาณ carbohydrate ข้างซองก่อนครับคุณผู้หญิง เยอะมาก! วันนี้ออกกำลังกายรึยัง? ถ้ายังออกเพิ่มอีก 1 ชั่วโมง มิน่าหล่ะยิ่งออกกำลังกายยิ่งอ้วน
คนหูกาง หุ่นบอบบางอ้อนแอ้นตรงหน้าปรายตามองฉันอย่างดูถูกดูถุย ใครจะควบคุมอาหารรักษาหุ่นแบบนายกันยะ! ไอ้ๆๆๆ (ฉันด่าขมุบขมิบในใจ ไม่กล้าพูดออกเสียงหรอก )
Prima: ใจร้าย! นานๆกินที เค้ายังไม่อิ่มเลยนะ
คุณแฟนไม่ฟังที่ฉันพูดเลย เขาคว้าถุงมันฝรั่งที่ฉันกำลังกินอย่างอร่อยไปเขวี้ยงทิ้งในถังขยะ ก่อนที่ฟ้าจะผ่าเปรี้ยงที่เสาไฟฟ้าแรงสูงใกล้ๆบ้านดังเปรี้ยง
Prima: เค้ากลั๊ว~กลัว น้อง wayu กอดเค้าหน่อยซี่~ กลัวมากค่าาา
//ทำปากยื่น ตะกายไปนั่งบนตักพร้อมท่าทางหวาดกลัวแบบแสแสร้งแกล้งทำ ก่อนจะโดนไอ้ต้าวหูกางเอามือยันหน้าผาก ผลักออกไปไกลๆอย่างไร้เยื่อใย
Wayu: ตัวหนัก ยัยอ้วน เหม็นกลิ่นแป้งทาหน้ามาก ไปล้างออกด้วย อ่อ!กินขนมเสร็จแล้วอย่าลืมล้างมือ แปรงฟัน ขัดฟันด้วยหล่ะ เดี๋ยวฟันผุ อาทิตย์นี้ห้ามกินขนมอีก ไม่งั้นแก่มาได้ฉีด insulin แน่!
Prima: นังฟ้าแลบก็อ้วน ตัวเองยังอุ้มมันได้เลย
ฟ้าแลบ: เหมียวๆๆ (นางแมวตัวดี พูดจาออดอ้อน น้อง wayu)
Wayu: โอ๋ๆๆ กลัวพี่สาวหน้าดุใช่ไหมคะ? คนอะไรอิจฉาแมว ฮ่าๆๆ
นี่หรือคำพูดของคนรักกัน เขาไม่รักฉันแล้วแน่ๆ แค่ไม่กี่ปีความรักของเราก็จืดจางเสียแล้ว! ไอ้หูกางทาสแมว ไอ้ซิมส์ใจดำ เย็นชา ฉันก็อยากโดนน้อง wayu กอดเหมือนนังฟ้าแล่บบ้างนี่นา
น้อง wayu พูดจาทำร้ายจิตใจยาวเหยียด ก่อนควัก baby wipe มาเช็ดรอยลิปสติกของฉันบนใบหน้าเขา แล้วอุ้มแมวเดินหนีไปห้องทำงาน (ล็อคห้องกันฉันเข้าไปกวนใจด้วยอีกต่างหาก)
ฉันยืนเหงาในห้องนั่งเล่น มองที่รักจ๋าเดินจากไปด้วยความเจ็บช้ำ นังฟ้าแลบที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาหันมายิ้มเยาะฉันด้วย! แกๆๆๆ นังมือที่สาม ทำครอบครัวแตกแยก
…ในใจดวงน้อยของ prima หลั่งน้ำตาแทบท่วมเมือง forgotten hollow
ความรักแม่งไม่มีจริง! ฉันเกลียดความรัก! ต่อไปซิมส์หน้าไหนจะมีความรัก ฉันจะขัดขวางให้หมด ให้โสดยาวๆ ไม่ก็ช้ำรักให้หมด สาบาน!
