A tale from the scarecrow
Sims story: Direkruj X Seansanae
ผมชื่อ patchy the scarecrow เป็นหุ่นไล่กาในเมืองซิมส์ พวกคุณๆหาซื้อผมได้ที่หมวดของนอกบ้าน ตรงที่เป็นรูปแปลงผักน่ะ
ผมรักสัตว์ รักธรรมชาติ ถ้าใครคุยกับผมสักหน่อย จะรู้ว่าผมน่ะสามารถแปลงร่างมาช่วยทำสวนได้นะ ทุกๆวันผมก็มีเมล็ดพันธ์มาให้ด้วย ลองล้วงในกระเป๋าผมสิ
แต่ว่าไม่เคยมีใครใส่ใจผม ทุกคนในเกมส์นี้ซื้อผมมาตั้งไว้งั้นๆ ในสวน ผ่านไปหลายปี ผู้คนที่เคยเห็นก็ล้มหายตายจากบ้าง เปลี่ยนหน้าบ้าง ผมก็ยังคงเหงาและเดียวดาย…
วันนึงตอนที่ผมกำลังปฏิบัติหน้าที่เฝ้าไร่มันสำปะหลังให้คุณทัดเทพดาราใหญ่ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงมาคุยกับผม บ่นว่าดินฟ้าอากาศ สภาพเศรษฐกิจอะไรไร้สาระไปเรื่อย เธอคงเหงามาก ผมก็เหงาเหมือนกัน เลยแปลงร่างไปคุยกับเธอ
ปัง! //เสียงแปลงร่าง
“ว๊ายยยย อิผี จู่ๆก็โผล่มา ตกใจนะยะ! ว่าแต่หล่อเหมือนกันนี่เราน่ะ! นายชื่ออะไร?”
“Patchy the scarecrow ครับเจ๊”
“เรียกยากอ่ะ ต่อไปจะเรียกนายว่า ดิเรกรุจ ก็แล้วกัน” ผมตกลงตามนั้น
ผมตื่นเต้นมากๆ ระหว่างที่ชวนคุยเรื่อยเปื่อยเธอก็ขุดมันสำปะหลังในฟาร์มคุณทัดเทพไปด้วย ไม่นานผลผลิตเหล่านั้นก็ไปอยู่ในถุงจนหมด
นอกจากผลไม้เธอยังจิ๊กโคมไฟประดับสวนกลับไปด้วยนี่มันกระเป๋าสี่มิติของโดราเอมอนรึไง พื้นที่สวนตั้ง14ไร่เชียวนะ?? เห็นแก่มิตรภาพของเรา ผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็แล้วกัน!
หลังจากนั้นเธอคนนั้นก็แวะเวียนมาคุยกับผม และขโมยของในฟาร์มบ่อยๆ ทั้งขนมนมเนยในไร่ ทั้งน้ำผึ้งในสวน แม้กระทั่งผึ้งเธอยังฉกไปด้วย! จะว่าไปตอนนี้แม้แต่เก้าอี้ในสวนก็ไม่เหลือ…
คุณทัดเทพเห็นว่าไร่มันสำปะหลังให้ผลผลิตไม่ดีก็รำพึงรำพันว่าเป็นเพราะดินไม่ดี อากาศร้อนเกินไป แมลงเยอะ สารพัดจะหาเหตุผล จริงๆแล้วเป็นเพราะมีคนมาขโมยของในสวนคุณต่างหาก! ผมรู้ แต่คุณไม่ถามผมก็ไม่บอกหรอก!! ผม…หุ่นไล่กาไร้นามตนนี้ได้แต่กลอกตามองบนใส่
รู้ตัวอีกที ตัวผมก็ย้ายนิวาสสถานจากไร่มันสำปะหลังในเมืองชายแดน มาอยู่บนเกาะ หมายถึงเกาะเปล่าๆเนื้อที่ 50x50 แสนโดดเดี่ยวมองซ้ายเป็นหาดทรายโล่งๆ มองขวาเป็นผืนน้ำกว้างสุดลูกหูลูกตา…
ผมเห็นใจที่พี่แสนเสน่ห์เหงาและเดียวดายหรอกนะ เลยยอมย้ายมาอยู่เป็นเพื่อน ในที่ๆแสนจะกันดาร ต้องอาบน้ำบ่อ ไม่มี netflix ห่างไกลความเจริญจนแม้แต่นกยังไม่อยากมาอุจจาระแบบนี้น่ะ!
เฟอร์นิเจอร์อะไรก็ไม่มีหรอก เจ้าของบ้านยังต้องนอนในทะเล แล้วขึ้นจากน้ำมาล้วงควักตัวผมเป็นอาหารเวลาเธอหิว น่าสงสารเหลือเกิน! Poor แสนเสน่ห์!!
“เป็นเห็ดถอบก็ดีสิ ราคาแพงดี หรือฉันจะเอาเชื้อเห็ดโคน เห็ดถอบ เห็ดทรัพเฟิลมาโรยบนตัวนายดีนะ?” พี่แสนเสน่ห์บอกผมแบบนั้น ตอนผมชวนเธอย้ายที่อยู่
“ไหนขอดูเห็ดของนายหน่อยสิ ดิเรกรุจ~” พี่แสนเสน่ห์จ้องเอาๆจนผมขนลุก
“อย่านะคร้าบบบบ” ผมอ้อนวอน ส่งสายตาวิ้งๆใส่
“ล้อเล่นน่า~ทำเป็นจริงจัง” สายตาของเธอ ไม่ได้ล้อเล่นหรอก! ผมรู้
จะว่าไปตอนผมมาอยู่ที่เกาะ sulani แรกๆ มีเรื่องตื่นเต้น ก็คุณพี่สาว แสนเสน่ห์ ถังแตกอย่างหนัก เหลือเงินติดตัวอยู่แค่ 0 ซิมส์โมเลียน เธอผู้น่าสงสาร ไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบัตรเครดิต…
เกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ??
มีนักทวงหนี้มาน่ะสิครับ! นักทวงหนี้ repo man แอบย่องมาตอนที่พี่แสนเสน่ห์กำลังนอนหลับอยู่ในทะเล
ผม! หุ่นไล่กา นายดิเรกรุจ the scarecrow คนนี้โดนไอ้เครื่องทวงหนี้นั่นดูดเข้าไปซะแล้ว!! ชีวิตน้อยๆของผมแขวนอยู่บนเส้นด้ายซะแล้ว! ผมกลัวเหลือเกิน!! ไม่นานพี่แสนเสน่ห์ก็รับผมกลับบ้านอีกครั้ง ด้วยวิธีอะไรไม่รู้
แต่วิบากกรรมยังไม่จบ พี่แสนเสน่ห์ไม่ยอมจ่ายค่าน้ำค่าไฟจนนักทวงหนี้มาที่บ้านเราอีกครั้ง รอบนี้พี่แสนเสน่ห์ทำการบ้านมาดี เอาผมที่เป็นสมบัติติดตัวเพียงอย่างเดียวไปขาย ใช้เงินที่มีอยู่ทุกๆซิมส์โมเลียน เปย์ผู้ชายจนเหลือ 0 ซิมส์โมเลียนอีกครั้ง
“หล่อนจะเอาอะไรยะ ฉันเหลือแต่หอย!!” พี่แสนเสน่ห์เท้าสะเอวตะโกนด่านักทวงหนี้
“???” นักทวงหนี้ทำท่า อิหยังวะ?
“เหลือแต่หอยจริงๆนะ…เพราะมันขายไม่ได้ น่ะเซ่!! ถ้าหล่อนยังกล้าเซ้าซี้ ตามตื้อไม่เลิก จะเอาหอยฉันไปจริงๆ ฉันจะเอาอุนจิสุนัขที่เก็บไว้ปาใส่แก!” พี่แสนเสน่ห์พูดไปแบบนั้น คนอะไรช่างเกรี้ยวกราด ร้อนแรงถูกใจผมจริงๆ
“ค่อยพูดค่อยจากันนะคะ”
“ไม่คุยแล้ว! มา pvp กันป่าว?” พี่แสนเสน่ห์ตะโกนท้าเหย็งๆ
“ใจเย็นๆนะคะ คุณลูกหนี้”
“หนอยแน่ะ! กล้ามาทวงคนไม่มีจะกิน คนยากไร้ หาเช้ากินค่ำแบบฉัน! เจ้าข้าเอ๊ย! รีบมาดูไอ้เจ้าหนี้หน้าด้านเร้วววว”
บรรดาชาวเกาะได้ยินเสียงตะโกนก็ดาหน้ามามุงดูคนทะเลาะกันอย่างออกรส พร้อมรถขายลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกปิ้ง บลาๆๆ กลายเป็นตลาดนัดย่อมๆ
“สาแก่ใจกูนัก ชั้นให้ 20:1 แสนเสน่ห์ชนะ” บางคนก็เริ่มพนันขันต่อ
“คุณ repo man จับมันเข้าซังเตเลยค้าาาา” ยัยป้าเงือก ชื่ออ่านยากคนนึงปรบมือเชียร์
“เอาเลยๆๆ” ใครคนนึงตะโกน
“ตบกัน ตบกัน “ นาย makoa npc สุดหล่อประจำเกาะ sulani ไม่ยอมแพ้
“สามหาว!” พี่แสนเสน่ห์คว้าอุนจิสุนัขปาใส่ ซิมส์ที่มามุง จนวงแตกกระจาย
“ว่าไงยะ?? คิดจะมาข่มเหงผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันอีกไหม? ฉันถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้วค่ะ!!” พี่แสนเสน่ห์ใช้มือข้างที่ถืออุนจิ จับบ่านักทวงหนี้
“…ชะ ชั้นไม่เอาอะไรก็ได้ เหม็นสาปคนจน ยี้ๆๆ!” นักทวงหนี้กล่าวทิ้งท้าย ก่อนสะบัดบ๊อบวิ่งหนีไป
“เมื่อกี๊พวกนายเข้าข้างนักทวงหนี้ใช่ไหมยะ ชั้นจะส่งพายุมาลงทัณฑ์พวกนาย” //เป่าหอยเรียกพายุ
“วะฮ่าฮ่าฮ่า โดนฟ้าผ่ากันถ้วนหน้า สม!!”
“เหอะ! ตอนแรกคิดว่าจะส่งหนุ่มๆล่ำๆมา ไม่ได้เรื่อง! ผิดหวังในตัว EA มากค่ะ!” // จุดพลุฉลองชัยชนะให้ไฟไหม้เล่นๆ กะจะ summon เรียกนักผจญเพลิงมาดับไฟ เพื่อที่จะพบว่า นักดับเพลิงไม่ยอมมาให้บริการที่เกาะ กลายเป็นอีเพื่อนบ้านมาช่วยดับแทน น่าแค้นนัก!!
พี่แสนเสน่ห์เห็นว่านักทวงหนี้เป็นผู้หญิง เลยหมดความสนใจ ยอมจ่ายหนี้จนหมด รับผมกลับมาร่วมบ้านอีกครั้ง
“เอ้า ของปลอบใจ” //ยื่นเงินหนึ่งปึกให้
“ผมไม่ต้องการเงินครับ ผมจริงใจ!” ทุกวันนี้ผมยังนึกเสียดาย รู้งี้รับเงินมาก็ดี…
ผมซึ้งใจมากครับ ช่วยพี่แสนเสน่ห์ทำงานบ้านสารพัด ซักผ้า ล้างจาน
นวดไหล่ …คลายเหงา nc 18+ 25++
พวกเราทำแปลงเกษตรเล็กๆ ปลูกผัก ดักปลา เลี้ยงผึ้งไว้เก็บน้ำผึ้ง ไว้ป้องกันขโมย (พี่แสนเสน่ห์บอกว่ามันใช้โจมตีคนไม่ดีได้) ท่าทางบงการฝูงผึ้งของเธอ สวยจับใจผมมาก…
นอกจากโจมตีคนไม่ดี ผึ้งพวกนี้ยังกตัญญู รู้คุณ ขโมยของ… ไม่ ไม่ ควรเรียกว่านำของขวัญมามอบให้ได้อีกต่างหาก
ผึ้ง: ครับ คุณผู้หญิง
ใช้ผึ้งไปจีบผู้ชายแทนก็ยังได้ ผู้ชายทั้งเมืองตกอยู่ในห้วงรักกับพี่แสนเสน่ห์จนโงหัวไม่ขึ้น
แสนเสน่ห์ : “เจ้าผึ้งน้อย ไปบอกรัก น้องลี น้องไทเกอร์ นัองล่าฟ้า น้องสุรเดช น้องท็อป น้องจี น้องอาทิตย์ พี่บุญมา พี่ทรงยศ น้อง zero แทนฉันที่ fabulous แต่เรียบร้อย ขี้อายแทนด้วยนะ~”
ผึ้ง: “รับทราบ!”
ฝูงผึ้งบินวนรอบตัวหนุ่มๆ เป็นรูป mini heart
ฝูงผึ้งบินวนรอบตัวหนุ่มๆ เป็นรูป mini heart
ผึ้ง: ขอรับ คุณผู้หญิง!!
ในทุกๆวัน มักมีหนุ่มๆในเมือแวะเวียนมาขายขนมจีบเสมอๆ อย่างว่าใครๆก็รักพี่แสนเสน่ห์
ว่างๆก็มาช่วยทำงานบ้าน นวดตัว ตามแต่จะโดนสั่ง
แสนเสน่ห์: เข้ามาพร้อมกันทีเดียวสามคนเลยก็ได้จ้า
เพราะแบบนี้พวกสาวๆในเมือง ที่หาแฟนไม่ได้เลยรุมเกลียดเธอ พี่แสนบอกผมแบบนี้
ผึ้งช่วยสร้างรายได้จากการเรียกเก็บค่าคุ้มครองร้านค้า
“นี่มาค้าขายในพื้นที่ฉัน จ่ายค่าคุ้มครองรึยัง!?”
ถ้าใครอิดออด ไม่ยอมจ่ายละก็ พี่แสนเสน่ห์จะส่งฝูงผึ้งไปต่อยพวกเขา …อะไรนะ พูดไม่ได้เหรอครับ โอเค! งั้นพวกคุณก็คิดว่าไม่ได้ยินที่ผมพูดเมื่อสักครู่ก็แล้วกันนะ
ชีวิตเหมือนจะมีความสุข แต่บางครั้งก็มีเหตุระทึกใจ ฟ้าผ่าผม…ไหม้เป็นจุล
“บ้าจริง!! แล้วฉันจะเอาใครมาแก้คัน!!” พี่แสนเสน่ห์เอะอะโวยวายลั่นเกาะ ก่อนจะโดนทัณฑ์สวรรค์ เปรี้ยงเข้าให้
ดำเมี่ยมทั้งตัว หัวจรดหาง แม้แต่งูที่พันคอ…
“หนอยยย!!! หลงรักฉันก็บอกมา ทำมาเป็นรุนแรง ชะชะ!!”
ฟ้าคงได้ยิน เลยส่งมาอีกเปรี้ยง พี่แสนเสน่ห์ได้บัฟ เป็นมนุษย์สายฟ้าชั่วคราว
แสนเสน่ห์: “ลำบากใจจังเว้ย สวยจนท้องฟ้าหลงใหล ในเมืองซิมส์นี่ ใครจะงดงาม fabulous เยี่ยงแสนเสน่ห์คนนี้ ไม่มี!! วะฮ่าๆๆๆ”
แสนเสน่ห์: ไปถล่มชาวเมืองดีกว่า ลัล ลั้ล ลา วะฮ่าๆๆๆๆ
แสนเสน่ห์: เฮ้ย! นายหนวดหยิม นายน่ะ อยากโดนฟ้าผ่าบ้างป่ะ
แสนเสน่ห์: ฉันจะถล่มให้ราบเป็นหน้ากลอง เตรียมใจไว้เลย!
//ปั่นจักยานไปหาเหยื่อ
สวรรค์เห็นใจ หรือทนเสียงด่าของพี่แสนเสน่ห์ไม่ไหวก็ไม่รู้ ส่งผมกลับมาอีกครั้ง เมื่อคุณซื้อหุ่นไล่กา patchy the scarecrow ตัวใหม่ ผมก็จะมาอีก ขนาดย้ายเซฟ ย้ายเมือง แค่กดเซฟตัวผมเข้า gallery ผมก็กลับมาหาคุณ
“เจ๊คร้าบบบบ ผมมาแล้ว”
“อร้ายยยยย มาพอดี พี่สาวกำลังคันเลย มามะ” //ฉุดลงน้ำ
“ดะ เดี๋ยวสิครั…”
Prima: “คุ้มค่ามาก น้องดิเรกรุจ! ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์โม!” //ตบเข่าดังฉาด หน้าจอ macbook pro 2019
Wayu: ว่าแต่ทำไมไม่มีผมเลยอ่ะครับ??
Wayu: ลืมผมแล้วเหรอ prima??
//ยืนหูกาง จ้องไอแพดอย่างเศร้าซึม
#จบ#
Prima
05/08/2020
