My sims4 Prima X Wayu: Fah Labb The Cat

Sims Story: Prima X Wayu

ซะเมื่อไหร่ …Meow~

Fah-Labb The cat ตอนจบ

ตอนแรก Meow Meow

เรื่องย่อ: ฟ้าแลบ แมวของวายุ (ผู้กลายร่างเป็นคนได้) น้อยใจทาสที่รักแฟนสาวมากกว่า ด้วยแรงริษยา เขาจึงต้องการทวงแค้น ว่าไปนั่น…(สาบานว่าเรื่องย่อ หัวเราะ)

…ผมเกลียดเธอ ผมเกลียดแฟนพี่ชาย!

แง แง แง ผมร้องไห้เสียงดังลั่นบ้าน

“พี่วายุครับ! ช่วยด้วย”

“มีอะไร ฟ้าแลบ?” ตอนพี่ชายเลิกเรียนกลับมาที่บ้าน ผมรีบวิ่งไปฟ้องเขา น่าเสียดายที่พี่วายุฟังภาษาแมวไม่ออก พี่ไม่รู้ว่าผมโดนผู้หญิงคนนั้นกลั่นแกล้งอะไรบ้าง

“เหมียวๆๆ”

*แปล* พี่ชาย ผมไม่ชอบนางยักษ์ ลับหลังพี่ชายชอบมาแกล้งผมบ่อยๆ วันนี้ก็จับใส่ชุดประหลาดๆ ให้ผมแต่งหญิงออกไปนอกบ้าน ผมอายครับ

“พี่ไปเรียนไม่กี่ชั่วโมงคิดถึงมากเลยเหรอ? ฟ้าแลบอยู่กับพี่สาวเล่นอะไรกันเอ่ย?”

“แง๊ว!” (เสียงสูงขึ้น 2 octave)

*แปล* เล่นอะไรกันครับ พี่ชายดูชุดผมสิ! เอาอุ้งเท้าตบที่ชุด พอผมหมุนตัว กระโปรงก็บาน พริ้วปลิวตามลม บ้าจริง!!

“ชุดใหม่เหรอ?…” ฉลาดสมเป็นพี่ชาย ผมพยักหน้ารัวๆ

“Meow!”

*แปล*หล่อนคิดว่าผมเป็นตัวเมีย จับผมใส่ชุดแต๋วแตกด้วย พี่ชายดูสิครับ ผมไม่ยอมนะ พี่ชายทวงคืนความยุติธรรมให้ผมด้วย

“พี่บอกนางยักษ์ไปสิว่าผมไม่ชอบ มันแต๋วมากครับ!”

“คุยอะไรกันจ๊ะ? ฟ้าแลบเอาชุดใหม่มาอวดพี่ชายใช่ไหม? เค้าว่าแล้ว น้องฟ้าแลบชอบชุดแบบนี้!” นางยักษ์คว้าผมไปอุ้ม

“ที่รักจ๋า เค้ากับน้องฟ้าแลบตัวเองชอบใครมากกว่ากัน” หล่อนกล้าเอาตัวเองมาเทียบเจ้านายแบบผมเลย นางทาสพริมา!

“น่ารักทั้งคู่ เลือกไม่ถูกเลยครับ” เป็นอันว่าผมอดฟ้องพี่วายุ เรื่องโดนนางยักษ์ข่มเหง พอพี่วายุชื่นชม นางยักษ์พริมาก็ได้ใจ จับผมแต่งตัวพิสดารขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ก็เช่นกัน…

ยัยนั่นบอกว่าธีม Halloween เหอะ! หล่อนเป็นชาวซิมส์ ตื่นเต้นอะไรกับ Halloween

“พี่ชายครับ…นางยักษ์แกล้งผมครับ”

พอได้ยินเสียงรถของพี่ชาย ผมรีบวิ่งไปดักพบเขาที่หน้าบ้าน // หมุนตัวอวดชุดใหม่

“เหมาะมาก น่ารักที่สุด ฟ้าแลบของพี่ใส่อะไรก็สวย มีปีกเหมือนเทวดาตัวน้อย”

“…………” น้ำตาไหลท่วมหัวใจดวงน้อยๆ

“ขอถ่ายรูปไปอวดเพื่อนๆหน่อย ฟ้าแลบของพี่น่ารักมาก แมวอะไรน่ารักที่สุดเลย” (เสียงสอง)

พี่วายุมองผมด้วยสายตาปลาบปลื้ม ประมาณผู้ปกครองเห็นลูกตัวเองสอบได้ที่หนึ่ง

พี่วายุเกาคางให้ผม แต่ว่า…พี่ชายครับ เทวดาเขาไม่ใส่ชุดนี้… (น้ำตาไหลในใจ)

…ถ้าชุดแบบนี้สวย ผมว่าสายตาพี่ชายมีปัญหาแล้วล่ะ (ทำปากคว่ำ)

“วันนี้ฟ้าแลบของพวกเรา ใส่ชุดอะไรเอ่ย น่าร้าก~ Kawaii “ พี่วายุ (คนพี่) ทักผมด้วยเสียงสอง

//ผมกำลังนอนกลางวัน ถึงกับตกใจสะดุ้งตื่น

เฮือก…

“น้องฟ้าแลบน่ารักมาก ขอถ่ายรูปไปลง simstagram หน่อย”

ผมเคลิบเคลิ้มไปกับคำชมชั่วขณะ

“ใส่กระโปรงขึ้นเหมือนกันนะเราน่ะ ฟ้าแลบคนงาม ติดโบว์แล้วย้อมสีขนเป็นสีชมพูเหมือนจีจี้ดีไหม?”

“เหมียว!”

*แปล*อย่าหาทำ!

แม้แต่จีจี้ยังริษยาผม โอดครวญว่าอยากใส่ชุดคนงามบ้าง ผมแสนอับอาย ผมหล่อ น่ารัก น่าชังขนาดนี้ เหมาะกับชุดทิงเกอร์เบลตรงไหน!

“เหมาะกับนายมาก ฟ้าแลบ เค้าอยากได้อีกสักชุด~ ไว้ใส่คู่กัน ฮิฮิ”

“ถามจริง???”

ผมอยากเอาไม้คฑาในมือ ไล่ฟาดคนพวกนี้จริงๆ (มือกำไม้คฑา)

ภาพในจินตนาการ (หัวเราะ)

“อย่าหนีนะ!”

เอาไม้คฑาไล่เคาะหัว นังตัวต้นเหตุ

“นังพวกนี้ อย่าหนีนะเว่ย!” (เสียงต่ำ)

”กรี๊ด ช่วยด้วยค่ะ” //เอาคฑารูปดาวไล่ฟาด

ชุดพรรค์นี้ เหมาะกับผมเหรอครับ คุณๆผู้อ่าน?

(โพสต์ท่าแบบลูกผู้ชาย อกสามศอก)

…ผมจดบัญชีแค้นกับยัย prima ลงบน diary นางยักษ์! คอยดูนะ ผมจะงับหล่อนให้จมเขี้ยวเลย!

“น้องวายุจ๋า วันนี้เค้าพาฟ้าแลบใส่ชุดทิงเกอร์เบลไปเที่ยวงานสัตว์เลี้ยงในห้างสรรพสินค้ามา ใครๆก็ชมว่าน่ารัก~ฮิฮิ”

“เมี๊ยว!!”

*แปล*ใช่ที่ไหนนางยักษ์ ใครชอบ ไม่มี! หล่อนเข้าใจผิดแล้ว ผมงับเท้าอ้วนๆ เต็มไปด้วยไขมันของผู้หญิงคนนั้นด้วยความหมั่นไส้ ก่อนวิ่งแจ้นไปหาพี่ชาย

“meow”

*แปล* พี่จ๋า ช่วยด้วย

“แง ที่รักจ๋า ต้าวอ้วนกัดเค้า” แค่เอาฟันไปขบเท้าอ้วนๆ ของหล่อนนิดเดียว ทำเป็นโอดครวญ

ฉันใส่ชุดผู้หญิงทั้งวันยังไม่บ่นเลย นางซิมส์มารยาสาไถ!! แย่งพี่ชายไปแล้วยังมาริษยาแมวน้อยตัวเล็กๆแบบผม (มองแรง)

“แมวกัดแปลว่าแมวรัก อย่าโกรธฟ้าแลบเลย เขาไม่เจตนา เขากัดเพราะรัก~”

พี่วายุกล่าววาจามุสา เอามือบีบจมูกผู้หญิงคนนั้นเล่น เหอะ! ดั้งก็ไม่ค่อยมี จมูกแบนๆแบบนั้น บีบมากระวังหลุดติดมือ (กลอกตา มองบน)

“จริงอ่ะ มิน่าหล่ะ ที่รักกัดเค้าตลอดเลย~ ไม่ว่าจะตรงนั้น…ตรงนี้”

“ทะลึ่งจริง! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้! ฟ้าแลบยังเด็ก ”

พี่วายุต่อว่า ยัยprima ซิมส์ลามก ที่หน้าไม่อายเปิดเสื้อโชว์รอยเขี้ยวของพี่วายุบนร่างหล่อน ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป หนีไปอ้อนพี่ wayu (คนพี่) ที่อยู่บ้านข้างๆ

“เหมียว~”

*แปล* พี่วายุครับ จกพุงผมหน่อยครับ~

“พี่จะเล่นเกมส์ ฟ้าแลบอย่ามากวนนะ”

“เหมียวๆๆๆ”

*แปล* สนใจกันหน่อยเซ่! พี่ชาย ผมหนาว กอดหน่อยครับ

“อาหารอยู่ในถ้วย ไปกินไปเลยตามสบาย พี่ยุ่งมาก”

พี่วายุพูดกับผมอย่างเย็นชา สายตามองเครื่องเล่นเกมส์ ใช้ได้ที่ไหน! หนุ่มน้อยน่ารักมาเยือนตอนกลางคืน มัวมานั่งเล่นเกมส์ คนไร้หัวใจ สมแล้วที่โสด หาแฟนไม่ได้! ผมเดินไปเล่นกับจีจี้ที่บ้านเดิมก็ได้ ทนรำคาญหน่อย ดีกว่านอนเหงาที่บ้านนี้

“ฟ้าแลบ นายได้ยินเรื่องคุณนายบ้านข้างๆโดนลูกสะใภ้ถีบตกบ้านไหม?”

“แกนี่ยังกับโคนัน สาระแนทุกเรื่องเลย ไปไกลๆจะนอน”

“ฟังก่อนสิ…ได้ข่าวว่าคุณนายเฉิดโฉมขาหักเลยนะ ส่วนคุณพี่สุรเดชคนข้างบ้านเรากำลังจะแต่งงานกับ…”

“ไม่อยากรู้เฟ้ย!” จีจี้ยังเล่าเรื่องชาวบ้านไม่หยุด ฯลฯ

วันนี้ พี่ลี พี่ไทเกอร์ พี่ลี และเพื่อนๆที่ไม่รู้จักชื่อ ของพี่ชายมาที่บ้าน ทำหน้าท่าจริงจัง

ผมอยากรู้มาก เลยเนียนไปร้องเหมียวๆใส่พี่จีคนหล่อ พี่จีอุ้มผมมากอด ตัวพี่เขาหอมมาก ผมแกล้งเอาหัวไปถูไถ ร้องเหมียวๆ เป็นแมวก็ดีเหมือนกัน~คิคิ

“ว่ายังไง ฟ้าแลบ หมู่นี้ตัวหนักจัง อ้วนขึ้นใช่ไหม?” พี่จีเกาคางให้ แล้วหันไปร้องโอดโอยใส่พี่ชาย

“วันนี้พวกเรามาร้องทุกข์”

“แล้วมาบอกฉันทำไม ไปสถานีตำรวจสิ!” พี่ชายเบ้ปาก นั่งทำงานในคอมพิวเตอร์ ไม่สนใจเพื่อนๆ

“ก็มันเกี่ยวกับแก แกต้องช่วยพวกเรานะ”

“ใช่ๆ พวกเราไม่ยอม ฮือ” พี่ลีแย่งตัวผมไปอุ้ม แล้วจกพุง ผมฟินมาก ชอบมาก พี่ชายหยุดทำงาน หันไปจ้องหน้าเพื่อนทีละคน ทีละคน

“เล่ามาสิ”

สรุปว่าซิมส์พวกนั้นโดนนางยักษ์เอาไปเขียนนิยาย BL ในอินเตอร์เนต พวกเขารับไม่ได้ อยากให้พี่ชายช่วยห้ามปรามนางยักษ์ prima

“พวกแก นูกูจะตาย คิดมากน่า …เอาเป็นว่าเดี๋ยวจัดการให้” หลักฐานเยอะ มัดตัวขนาดนี้ พี่วายุยังเข้าข้างหล่อน ความรักทำให้ซิมส์ตาบอด เชอะ!

“แกเลิกกับยัยนั่นได้แล้ว สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่เก่ง ไม่เห็นมีอะไรดี…”

พี่ลีพูดไม่จบประโยค เพราะเสียงบีบแก้วจนแตกด้วยมือเปล่าของพี่ชาย ผมสาบานเลย ว่าสีของตาพี่ชายเปลี่ยนไป พอสัมผัสได้ถึงจิตสังหาร พวกเพื่อนๆก็รีบขอตัวกลับบ้านแทบไม่ทัน…น่าสงสารมากครับ

แทนที่ยัยนั่นจะโดนสั่งสอน กลายเป็นว่า หลังจากวันนั้นสองคนก็ตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋ เหมือนตุ๊กตารัก-ยม เดี๋ยวก็กอด เดี๋ยวก็จูบ พี่วายุอ้างว่ายัยผู้หญิงร่างยักษ์ขาดความรัก เลยต้องกอดบ่อยๆ พี่ชายต้องโดนยาเสน่ห์บดใส่อาหารแน่ๆ!

เห็นคนรักกันแล้วผมรู้สึกหวาน ระคายคันคอจนต้องไอออกมา

“แค่กๆๆ เหมียวๆ”

“น้องอ้วนสำลักก้อนขนแน่เลยค่ะ…หรือจะเป็น covid-19 พาไปหาหมอดีกว่า”

“เหมียว~” *แปล* ผมสบายดี คนเรียนไม่จบแบบเธอ อย่ามาเป็นหมอเถื่อน วินิจฉัยโรคมั่วๆนะ

“Meow Meow”

ทำไมผลประโยชน์ตกเป็นของคนร้าย?? สองคนนั้นเอาแต่คุยกัน ไม่สนใจผมสักนิด ใช่สิ ก็ผมเป็นแค่แมว (น้อยใจ) รักกันจังนะ สนใจผมบ้างสิ

“จู่ๆมาทำตัวดีกับเค้าต้องการอะไร???”

ทำได้ดีมากยัยอ้วนถามคำถามเดียวกับที่ผมคิด หล่อนก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันใช่ไหมหล่ะ! พี่วายุแปลกไป

“………” พี่ชายไม่ตอบ แต่ก้มลงหอมแก้มผู้หญิงคนนั้นซ้ายขวา บ้าจริง! ผมก็อยากโดนหอมแก้มแบบนี้บ้าง ได้!…ผมยอมรับว่าริษยาหล่อน!

“มีพิรุธ คุณวายุต้องการอะไรจากเค้า ถ้าต้องการเงินเค้าไม่มีให้หรอกนะ”

ก็แหง หล่อนมาแต่ตัว ค่าเครื่องสำอางราคาแพง ค่าเครื่องประดับแพงๆ ค่าของใช้ ค่าเทอม หล่อนรีดไถพี่วายุของผม prima นังตัวร้าย

“ผมต้องการแค่ความรักจากคุณ” ผมได้ยินแล้วแทบสำลักปลาแซลมอน พี่ชายกล้าพูดวาจาน้ำเน่าแบบนี้ออกมาได้ยังไง

“กรี๊ด แฟนฉันตัวปลอม ฉันไม่เชื่อ ไม่จริง” ใช่ๆๆๆ ผมก็ไม่เชื่อ พี่วายุคนเย็นชาของผม พี่ชายตัวปลอม!

“รู้ด้วยเหรอ? ผมว่าปลอมตัวเนียนแล้วเชียว~”

“เหมียว!”

*แปล* นั่นไง! คุณโปลิศมาจับผู้ชายหูกางท่าทางอ้อนแอ้นคนนี้เลยครับ เขาฆาตกรรมพี่ชายผม ผมว่าแล้วผมได้กลิ่นอัลมอนต์ในบ้าน!! จิตวิญญาณนักสืบเยาวชนลุกโชน ฉันจะเปิดโปงแก ไอ้วายร้าย!

“หูไม่กาง นายไม่ใช่แฟนฉัน!”

อันนี้ขอเถียงครับ ผมว่านายคนนี้หูกางมากแล้วนะ หูกางกว่านี้ก็ช้างดัมโบ้แล้วยัยบ้า!

“ผมยอมแพ้ครับ” นายคนมีพิรุธชูสองมือยอมแพ้ ยังอ่อน ยังอ่อน…

“เค้าว่าแล้ว! สารภาพมานะ นายเป็นใคร เอาที่รักจ๋าของชั้นไปซ่อนไว้ที่ไหน? โกดังร้าง ถ้ำลึกลับ…หรือนายฆ่าเขาไปแล้ว!?”

“เหมียวๆๆๆ”

*แปล*โทรศัพท์ไปเรียกนักสืบชื่อดัง โมริ โคโกโร่มาไขคดีเถอะ!! ผมร้องเหมียวๆไม่หยุด แต่ไม่มีใครสนใจฟัง

“ล้อเล่นน่า ผมวายุตัวจริง”

เหมียว! ปลอมมาก หล่อนอย่าหลงกลไอ้ตัวร้ายนะ ยัยอ้วน! ผมส่งกระแสจิตไปให้หล่อน

“ถ้าเป็นแฟนเค้าจริงๆ ต้องบอกโค้ดเนมได้! บอกมา”

เหมียว! ดีมาก ดีมาก ทำได้ดี ไหวพริบดี ฉันขอปรบมือให้เธอ ตัวจริงต้องมีรหัสลับ!

“ผม Natasha Romanov” //ยิ้ม

“ที่รักขา~”

นางยักษ์กระโดดใส่พี่ชาย น่าสงสารจังผมเห็นพี่ชายอุ้มหล่อนอย่างยากลำบาก ขาสั่นเลยแหล่ะ ตัวโตกินจุขนาดนี้จับโยนลงแม่น้ำเจ้าพระยาไปเลยก็ดี ปลาในแม่น้ำคงอิ่มไปเป็นเดือน

…

พี่วายุไม่ใช่ผู้ชายในดวงใจผมอีกต่อไป! พี่วายุคน introvert เย็นชา ทาสแมว รักแมวมากได้ตายจากไปแล้ว เหลือแต่ผู้ชายหูกางที่รักแฟนมาก ผู้ชายน่าเบื่อ!

คืนวันที่ 10/31/2020 วันลอยกระทง

เสียงพลุ เสียงดอกไม้ไฟดังไม่หยุด

โคมไฟลอยผ่านหลังคาบ้านผม…

ผมนอนเฝ้าบ้านตามลำพังอย่างเหงาๆ พี่ชายสองคนของผมไปลอยกระทงกับนางยักษ์ พวกเขาไม่ยอมพาผมไปด้วยเหมือนเคย อ้างว่ากลัวผมตกใจเสียงพลุ …

หึ! ผมไม่แคร์หรอก ไม่เคยอยากลอยกระทงสักนิด! เป็นแมวจะลอยกระทงไปทำไม? ไม่อยากไปหรอกงานลอยกระทงน่ะ! (เสียงสูง)

…ผมไม่เห็นจะสนใจงานลอยกระทง ก็แค่มีขนมขาย มีดอกไม้ไฟ มีงานวัด มีกระทงให้ลอย มีโคมลอย มีจุดพลุหลากสี น่าเบื่อจะตาย งานลอยกระทง ก็แค่ไปลอยกระทงลงแม่น้ำ!(เสียงสูง)

Knock Knock Knock

ใครมาเคาะประตูไม่รู้จักเวล่ำเวลา นี่มันห้าทุ่มแล้วนะ เดี๋ยวพ่อข่วนตาหลุด! ผมเดินกระแทกเท้าไปที่ประตูหน้าบ้าน

หรือคนพวกนั้นจะเปลี่ยนใจ สำนึกผิด มารับผมไปเที่ยวงานลอยกระทง…?! บ้าจริงผมใส่ชุดเตรียมนอนแล้วด้วย ใส่ชุดครอปทอปไปลอยกระทงจะไม่สุภาพรึเปล่า? โปลิศจะจับไหม?