Sims Story: SRI x WAYO
Nymph
นางตานี VS วาโย ตอนแรก
ฉันชื่อสรี (อ่านว่า สะ•รี แต่เพื่อนๆชอบเรียกว่า สะ•หลี บางทีก็เรียกว่า สี)
ฉันคนนี้เป็นนางไม้?…เจ้าแม่?…นางตานี? จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ ชาวบ้านชอบคิดว่าเป็นนางไม้ต้องใส่ชุดโบราณ ห่มสไบ แต่งกายชุดเขียว
จริงๆแล้วนางฟ้า?ที่พลังเวทย์สูงๆแบบฉันใส่ชุดอะไรก็ได้ที่อยากใส่
กล้วยตานีที่ฉันสิงไปที่ไหนฉันก็ไปที่นั่น ใครตัดกล้วยไปทำบ้าน ฉันก็ไปอยู่บ้านนั้น
พริมา: “ไม่ใช่แล้ว!! ใครที่ไหนใช้ต้นกล้วยสร้างบ้านคะ โกหกอะไรให้น่าเชื่อหน่อย
ฉัน: “หึ!” ฉันกลอกตามองบน
…ล้อเล่นค่ะ บ้านทรงไทย กลางเกาะร้าง
พะ…พวกเธอคิดมาก บ้านหลังเดียวกันค่ะ! จริงๆนะ เชื่อฉัน ฉันเป็นผีนางตานีของที่นี่
…เกาะร้างที่มันมีภูเขาไฟยังไงหล่ะคะ ถ้าภูเขาไฟประทุขึ้นมา ฉันและดงกล้วยตานีเปลี่ยนภพภูมิแหงๆ…กลัวจังเลย~
แน่นอนว่าเป็นบ้านร้าง เจ้าของมานอนแค่คืนเดียวก็ไม่กลับมาอีกเลย…
ใครกันหนอ? มารุกที่ป่าสงวนสร้างบ้านใหญ่โตแล้วก็ไม่อยู่ ปล่อยสาวงามแบบฉันไว้ลำพัง…
ชาว internet ได้แต่เดากันไปต่างๆนาๆ เช่น ไกล รถส่งอาหารมาไม่ถึง หรือไม่ก็เจ้าของโดนโปลิศจับข้อหารุกป่าสงวน (หัวเราะ)
จะบอกความลับให้ค่ะ…ขยับเข้ามาใกล้ๆสิคะ
ภาพ “สิ่งชั่วร้าย”
พวกมันกบดาน ซ่องสุมอยู่ในถ้ำใต้ภูเขาไฟ
รวมแล้ว 5 EA นังพวกนี้ชอบจับผู้ชายหนุ่มๆไป xxx และ xxx ค่ะ!
แล้ว xxx คืออะไร?…
มันคือเรื่องราวสุดโหด บู๊ล้างผลาญ ต่อสู้กันตัวต่อตัวฉันอยู่ตนเดียวเหงาๆมานาน จนกระทั่งวันหนึ่ง…กลางฤดูร้อน ท้องฟ้าใส ไร้เมฆ ดวงดาวเปล่งประกายระยิบระยับ
หนุ่ม B: “กดอัด VDO รึยัง?”
หนุ่ม A: “บุกรุกบ้านคนอื่นจะดีเหรอครับพี่?”
เสียงผู้ชาย (หนุ่ม) หลายคนคุยเอะอะ ดังลั่นไปทั่วคุ้งน้ำ
หนุ่ม C : “วาโยขี้บ่นเหมือนคุณแม่เลย! น่าเบื่อว่ะ”
หนุ่ม A: “พี่ครับ มีต้นกล้วยขึ้นเต็มไปหมดเลย เขาว่าต้นกล้วยมีผี ผีนางตานี!!”
หนุ่ม C: “ เพ้อเจ้อ วาโย พี่บอกนายแล้วว่า ผีไม่มีจริง นางตานีก็ไม่มี”
หนุ่ม B: “ถ่ายรูปก่อน เผื่อติดวิญญาณ ฮ่าๆ”
สามพี่น้องถ่ายรูปหมู่รวมกันเป็นครั้งสุดท้าย…ว่าไปนั่นฉัน: “เข้ามาเลย ฉันจะสั่งสอนพวกนายให้รู้สำนึก ว่าใครเป็นใคร!!”
ฉัน:” “แฮ่!! มาให้กินตับซะดีๆ!!”
ฉันวาร์ปไปหาเจ้าพวกหนุ่มๆไร้มารยาท ไปพร้อมหนังสือ “สมบัติผู้ดี” จะเอาไปฟาดใส่หัวไอ้หนุ่มสามคนนั้น
แต่ทว่า…ทันทีที่ได้เห็นพวกเขา
ตึก~ตัก ตึก~ตัก ตึก~ตัก
“โอ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์~…”
“หูกาง!!”
“เอวบาง อรชร อ้อนแอ้น!!”
“ยิ่งคนที่ใส่ชุดสีชมพูทั้งตัว ราวกับจะไปเข้าเฝ้าพระอังคาร โดนใจฉันมาก”
“หูกาง!!”
“เอวบาง อรชร อ้อนแอ้น!!”
“ยิ่งคนที่ใส่ชุดสีชมพูทั้งตัว ราวกับจะไปเข้าเฝ้าพระอังคาร โดนใจฉันมาก”
//เสียงหัวใจที่ไม่มีจริงของฉันเต้นระส่ำ
“แค่เห็นก็แฉะแล้วค่า ขอสักทีจะเป็นพระคุณ~”
เด็กผู้ชายหูกางทั้งสามคน สเปคฉันเลย!! ไม่หลอกแล้ว จับทำผัวดีกว่า!
ระหว่างที่ยืนครุ่นคิด ชายหนุ่มเหล่านั้นก็บุกรุกเข้ามาในดงกล้วยตานี และเดินขึ้นบ้านฉันอย่างอุกอาจ
“ฉันควรจะ…?”
******จบตอนแรก ******
***โปรดติดตาม…***
พริมา
วันพฤหัสบดีที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2564