Sims Story: SRI x WAYO
เรื่องของสรี นางตานีแห่งเมืองซิมส์
นางฟ้าต้นกล้วยและผู้ชายหูกาง
ตอนแรก Nymph 1
เรื่องย่อ: สรี นางตานีแสนสวย? ถูกหนุ่มหูกาง บอบบาง อ้อนแอ้น สามคนรุกล้ำอธิปไตย เธอจะปกป้องตัวเองจากพวกเขาได้หรือไม่ อย่างไร!? (หัวเราะ)
ฉันลอยตามพวกเขา เผื่อจะเป็นไกด์ ช่วยแนะนำสถานที่นี้ให้
ฉัน: “สงสัยเรื่องไหนถามได้นะคะ ชอบดนตรีรึเปล่า คุณพี่รำสวยนะ”
ฉันเอื้อมมือไปเปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ แล้วแสดงท่ารำแสนงดงาม
น่าเสียดายที่เจ้าพวกหูกางไม่สนใจความงดงามของดนตรี สนใจกันหน่อยสิคะ!! ฮือ
ฉัน: “คุณพี่เป็นมืออาชีพด้านนี้เลยนะ! สมัยก่อนอยากดูฉันรำไม่ได้ง่ายๆนะ”
Wayu 2: “รู้สึกหนาวๆอ่ะ”
Wayu 1: “นี่มันช่วงสงกรานต์ ร้อนจะแย่ นายกลัวผีก็บอกมา”
Wayo: “กลับบ้านเถอะครับพี่ๆ ผมคิดถึงแมว”
ฉัน: “ผู้ชายรักแมว สเปคเลยค่ะ”
ฉัน: “ก็ดีสิคะ คุณพี่ชอบผู้ชายมีพลัง~แข็งแกร่งปกป้องครอบครัวได้”
คุณน้อง wayu คนน้อง…ไม่เห็นฉันแต่ก็รับรู้ได้ถึงพลังงานแห่งรัก อาห์ พรหมลิขิต
Wayu 1: “หรือว่านายติด COVID ไปอยู่ห่างๆพวกเรา ห่างสักสองเมตร”
ฉัน: “คุณน้องวายุ ผู้ชายผมสีขาว ที่แต่งตัวเหมือนผ้าสามสีผูกศาลพระภูมิ…เป็นพี่ชายที่พึ่งพาได้จริงๆ ไม่ต้องกังวลใจนะคะ พี่สาวจะดูแลน้องๆเองค่ะ โผมาซบอกนุ่มๆ ของพี่สาวได้เลยค่ะ”
ฉัน: “เพียงคุณโทรหาเราตอนนี้ รับฟรี WIFI…”
ไม่นานพวกเขาก็ขึ้นมาบนบ้านที่ฉันสิงสู่
ฉัน: “รักทุกคน เลือกไม่ถูกเลย”
ฉันพยายามทักทายหนุ่มๆสามคนนั้น
Wayo เอ๋ย Wayo เสียดายความหูกาง นางไม้สาวแสนสวย? พูดด้วยก็ไม่ได้ยิน
ฉัน: “หวัดดีค่า คุณน้อง wayu และคุณน้อง wayu เสื้อสวยนะคะ อยากยืมไปผูกต้นกล้วยตานีของคุณพี่ค่ะ”
Wayu 1 : “คนหูกางนี่หูดีจริงๆ เสียงจากผับนั่นแหล่ะ แถวๆเกาะผับ บาร์ เยอะมาก”
ฉัน: “ยินดีต้อนรับค่ะ รับน้ำ หรือรับตัวคุณพี่ก่อนดีคะ”
มีเพียงความเงียบ…
พลังแห่งรักยังไม่แรงพอ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่เห็นฉัน
ฉัน: “ก้นแน่นมาก คุณพี่ชอบค่ะ”
ฉัน: “เรียกว่าพี่สาวสิคะ เดี๋ยวพี่สาวให้สตางค์กินขนม”
Wayu 2: “ผะ…ผมไม่อร่อยหรอกครับ ผอมๆแบบผม เนื้อไม่ค่อยมี”
Wayu: “ว้ากกกกกกกกก”
น้องวายุที่น่าสงสารวิ่งหนีไปล้มไป ฉันสงสารจนต้องใช้แขนเดินแทนการเหาะ จะได้ช้าๆ มีเวลาให้เขาวิ่งหนี
ฉัน: “โถๆๆ หนีไปไหนคะ มานั่งคุยกันก่อนสิ คุณพี่เหงามากนะคะ”
ฉัน: “ไม่ต้องสวดมนต์ ไม่กลัวหรอกค่ะ มาให้กอดซะดีๆ”
เป็นพี่ชายพี่พึ่งพาอะไรไม่ได้เลย เฮ้อ…
ฉัน: “วันหลังแวะมาเที่ยวอีกนะคะ”
ฉัน: “อะไรกัน พวกน้องๆสองคน ไปไม่ลา มาไม่ไหว้! อย่างน้อยๆก็น่าจะถอดเสื้อทิ้งให้ฉันเอาไปผูกศาลพระภูมิซิ!”
แน่นอนว่าวาโยไม่เห็นฉัน…แต่อีกไม่นานความรักของฉันจะก้าวผ่านทุกสิ่ง เขาจะต้องเป็นของฉัน ของฉันตนเดียว…หึหึหึ
ฉัน: “คุณพี่ย่อขาท่านี้นานจนเป็นตะคริวแล้วค่ะ”
อนิจจาไม่มีใครสนใจฉันเลย เหมือนผีเพี้ยน พูดคนเดียวเลยค่ะ!
ฉัน: “sexy ขนาดนี้ เมินกันได้ยังไงคะ”
ฉัน: “อยู่ที่นี่ด้วยกันไหมคะ น้อง wayoคนงาม~”
“มองมาทางนี้สิจ้ะ”
สาวงามอยู่ใกล้ๆแท้ๆ!
ฉัน: “ไอ้หูกางซื่อบื้อ!”
Wayu 2: “ได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า!? เหมือนเสียงผู้หญิง”
Wayo: “กลับบ้านกันเถอะ!”
Wayu 1: “หูฝาด ที่นี่มีแค่พวกเราสามพี่น้อง นายได้ยินเสียงตดนางเงือกน่ะสิ!“
Wayu 1: “พี่น้องของฉันมีแต่พวกปอดแหก ใช้การไม่ได้เลย!”
ฉัน: “อุ๊ยตาย! กล้าหาญ พึ่งพาได้ ฉันชอบคนแบบนี้”
ฉันรวบรวมจักระ พยายามแสดงตัวให้พวกเขาเห็น
ฉัน: “สวัสดีจ้ะ ที่รัก”
Wayu คนพี่: “……………”
Wayu คนน้อง: “ผะ…ผีลามก นังผีหื่นกาม!”
ในที่สุดความรักอันร้อนแรงของฉันก็ส่งถึงพวกเขาพี่น้อง
สองพี่น้อง: “กรี๊ด”
สองพี่น้อง: “ใช้ท่าไม้ตายประจำตระกูล!! เผ่น!!”
ฉัน: “กลัวอะไรกันคะ คุณพี่ไม่ดุนะ ใจดี น่ารัก แสนซน เรียบร้อย ทำอาหารเก่ง เป็นภรรยาที่ดี เป็นกระหรี่บนเตียงค่ะ~”
สองพี่น้องกระโดดลงจากชั้นสองดังตุ๊บ แล้ววิ่งต่อ
ฉัน: “แข็งแรงจังค่ะ กระโดดจากความสูงตั้ง 12 เมตร
สองพี่น้อง: “อย่าทำอะไรพวกผมเลยครับเจ้าแม่”
ฉัน: “ใครจะกินน้อง Wayu ได้ลงคะ มาเป็นผัวพี่ดีกว่า พี่สาวชอบผู้ชายผอมแห้ง อรชรอ้อนแอ้น”
Wayu 1: “นะโม นะโม นะโม”
ส่วนน้องชายดูเหมือนว่าจะแกล้งตาย นอนนิ่งไม่ขยับมาสักพักแล้ว โธ่เอ๊ย! นี่นางตานีนะคะ เป็นนางฟ้า ไม่ใช่หมี ไม่ต้องแกล้งตาย
สองพี่น้องลุกขึ้นมาได้ก็เผ่นแน่บ ไวยิ่งกว่าสายฟ้าฟาด…
Wayu 1: “เหมือนลืมอะไร?”
Wayu 2: “ลืมวาโย!”
ทั้งคู่หันไปมองบ้านทรงไทยที่ตั้งทะมึนอยู่เบื้องหลัง ฉันลอยอยู่ด้านหลังคุณน้องวาโย โบกมือให้น้องวายุทั้งสอง
สองพี่น้อง: “เฮือก!!! ขอโทษนะ วาโย เดี๋ยวพวกพี่จะตามคนมาช่วยน้อง” แล้วทั้งคู่ก็โกยหน้าตั้งจากไป
Wayo: “อะไรของเขา? …เฮ้! พี่ๆครับ แล้วผมจะกลับบ้านยังไง?” วาโยยืนโง่ๆ มองดูพี่ชายขับเรือจากไป
…ที่นี่เป็นเกาะ ห่างจากตัวเมืองมาก ถ้าไม่ใช้เรือก็มีแต่ต้องขี่หลังนางเงือกกลับแบบพระอภัยมณีแล้วหล่ะ
ฉัน: “ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่สาวจะดูแลน้องวาโยเอง ต่อไปจะมีแค่เรา ไม่มีพวกมือที่สามแล้วค่ะ”
ฉัน: “วาโยจ๋า เธอเป็นของฉัน”
ฉันสาบานด้วยต้นกล้วยตานีหมดทั้งไร่เลย!!
######จบตอนที่ 2######
***************
พริมา
วันศุกร์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2564
