Sims Story: แสนเสน่ห์และพวก (คำสะหลี x อาทิตยา x SIRI)
เมื่อคนงามต้องเผชิญหน้ากับโรคระบาด
ตอนที่ ๑ Pandemic
ตอนที่ ๓ Please Wear Face Mask
แต่เดี๋ยวก่อน…รอสักครู่
อะไร?
เทศกาลแบบนี้ ดิฉันก็ต้องพาเด็กๆที่บ้านมาฉลองสิคะ
ไม่มีอะไรมากค่ะ อวดความน่ารักของลูกๆชาวซิมส์ แน่นอนว่าเป็นบ้านตระกูลอภิมหารวย ของน้องวายุ
น่ารักเนอะ~ (กรุณาอ่านด้วยเสียงของป้าข้างบ้าน คุยอวดว่าลูกชายสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้)
ครอบครัวอบอุ่นจังเลย~
เพื่อนดิฉันโวยวายว่ามีพี่คนโต พี่ Lockdown สองคน …ก็ใช่น่ะสิ มีสองคน version ผู้ชาย กับผู้สาว
“อยากเข้าไปร่วมงานด้วยจัง~”
“เฮือก…” สะดุ้ง เมื่อหันไปเจอ ความคิดแรกของวาโย คิดว่าพวกหล่อนเป็นตุ๊กแก ตกใจจนเกือบกรี๊ดเลยนะ
“นี่มันอะไรกัน!?”
“…พบเห็นบุคคลต้องสงสัย โทร 191 ดีกว่า…”
มณี อุบล และเพลิน ได้ฉลองวันคริสมาสต์ในโรงพักอีกครั้ง…
ZERO: “โอ้ คนงาม…”
…
เสียเวลาอ่านจริงๆ รูปเยอะ เปลือง DATA ฉันเชื่อว่าต้องมีคนคิดในใจ (อย่างน้อยๆ ก็เพื่อนของฉัน ที่บ่นทุกตอน แต่ก็เข้ามาอ่านทุกตอน)
แล้วโรคระบาดหล่ะ? COVID ที่ระบาดครั้งใหม่ (ไม่ใช่การระบาดระลอก ๒ ไม่ใช่แน่นอน) เป็นอย่างไรบ้าง? ยังมีคนสนใจอีกเหรอ…มีสิ ดิฉันตอบ ก็ดิฉันคนนี้ไงคะ (หัวเราะ)
ชาวซิมส์ยังคงหน้ามึน ไม่ยอมใส่แมส แสนเสน่ห์และพวก ต้องดำเนินการเชิงรุก
เวลาพลบค่ำ เมือง Forgotten Hollow
หน้าบ้านของ NPC สองพี่น้องชื่อเขียนยาก…นาย Caleb และ น้องสาว Lilith Vatore
“สวัสดีครับสาวๆ”
“นาย…caleb รึเปล่า? ทำไมไม่ใส่หน้ากากอนามัยยะ ถึงไม่กลัว COVID นายก็ควรกลัว PM 2.5 รึเปล่า!”
“ไม่กลัวเฟ้ย พวกเราเป็นแวมไพร์ เป็นอมตะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ลือกันว่าพวกแวมไพร์แปลงร่างเป็นค้างคาวได้…ค้างคาว=พาหะนำโรค COVID พวกนายคืออันตราย คืนนี้นอนคุกสักหน่อยดีไหม Caleb”
“พวกเราสองพี่น้อง แปลงร่างเป็นค้างคาวไม่ได้เฟ้ย! หล่อนเข้าใจผิดแล้ว”
“อย่ามาเถียงเรื่องไวรัสวิทยากับฉันนะ ฉันรู้ ฉันเรียนมา!”
“งั้นเหรอ? น่ากลัวจังเลยค่ะ…ฉันจะแฉนายลง internet ว่านายแอบรัก Count Vladislaus Straud สารภาพรักกับVlad ไปทั้งหมด ๒๐๐ ครั้ง แต่โดนVlad reject ทุกครั้ง ……นอกจากนี้ชุดนอนตัวโปรดของนาย คือเดรสผ้าซาตินสีชมพูของน้องสาว แถมกางเกงชั้นในของนาย ลายหัวใจสีแดง เป็นรูตรงเป้าด้วย!”
“พอเถอะครับ ผมทนฟังไม่ไหวแล้ว จะให้ทำอะไรยอมทุกอย่างเลยครับ ให้เป็นม้าให้ขี่ยังไหว”
“ ไม่เอา แบบนายไม่ใช่สเปคฉัน”
Caleb โดนแสนเสน่ห์รีดไถเงินไปจำนวนนึง มากพอที่เธอจะไปจองซื้อหลักพันหน่วยเชียวหล่ะ
“เป็นสองพี่น้องที่รวยดีนะ…วันหลังพวกฉันจะแวะมารักษาความสงบให้บ่อยๆ”
…
2 A.M. เมือง San Myshuno ช่วงเวลาเทศกาลปีใหม่
เห็นใจ officer จริงๆค่ะ ต้องทุ่มเททำงานเพื่อบ้านเมือง…ระหว่างที่เดินรอบๆเมืองก็เจอบุคคลน่าสงสัย…อะไรกัน รีดไถ แก๊งอันธพาล ต้องเข้าไปทักทายสักหน่อย
“กระทืบมันเลย!”
“หมั่นไส้ว่ะ กล้ามาจีบผู้หญิงคนเดียวกับพวกเรา! ขอเตะอีกสักที!” ท็อปกระทืบซ้ำ NPC คนเดิมที่นอนกลิ้งบนพื้น เนื้อตัวเปื้อนฝุ่น
บรรยากาศน่ากลัวมากๆ คนร้ายคนเดียว ทำร้ายพลเมืองดีมือเปล่า ไร้อาวุธถึงสามคน…(ในสายตาของสาวๆเห็นแบบนั้น)
กลุ่มคนหน้าตาคุ้นเคยกำลังรุมทำร้าย NPC แบบไม่เกรงกลัวกฏหมาย
“ครับ จะกลับแล้วครับ ผมแวะมาซื้อน้ำปลาไปให้อาม่าทำอาหารครับ (ในเวลา 2 A.M.) ” จีเช็ดมือที่เปื้อนฝุ่น แล้วหันไปยิ้มใส่เหล่า officer
“น้องท็อป กับน้องจี เป็นเด็กดี มีความกตัญญู อิจฉาคุณพ่อคุณแม่จังค่ะ~” //พูดด้วยเสียงสอง สูงขึ้น 2 octave
“แต่ว่าตอนนี้ COVID กำลังระบาด “รอบใหม่” คราวหน้าออกจากบ้านใส่หน้ากากอนามัยด้วยนะคะ ถ้าคุณพี่เจอพวกน้องๆไม่ใส่หน้ากากอนามัย จะพาไปลงโทษบนเตียง~ ฮิฮิ”
“ใส่หน้ากากอนามัยไม่ได้ครับ พวกเราหูกาง ใส่หน้ากากอนามัยแล้วเจ็บหู”
“มีเหตุผล น่าเห็นใจ” //พยักหน้า เห็นด้วย
// หันไปมอง NPC พูดด้วยน้ำเสียงหยาบคาย
“…ส่วนนาย NPC ใช่ไหม? ไม่คุ้นหน้าเลย นายไม่ใส่หน้ากากอนามัย นายฝ่าฝืน รปภ.…แค่กๆๆ ฝ่าฝืน พรบ. อะไรสักอย่างที่ฉันลืมไปแล้ว นายโดนจับข้อหานั้นแหล่ะ ไปโรงพักกับฉัน!”
NPC ที่แม้แต่คนเล่นก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร รู้สึกว่าโลกใบนี้ช่างไม่ยุติธรรม! พวกหล่อน กับไอ้นักเลง ไม่เห็นมีใครใส่หน้ากากอนามัย!
เมือง Oasis Spring เวลา 3 A.M.
“เฮ้!! เจ้าคนน่าสงสัยที่แอบอยู่ในนั้นน่ะ!”
// ส่องไฟไปที่พุ่มหญ้าข้างทาง
“ไสหัวออกมา ก่อนที่ฉันจะใช้ความรุนแรง!”
“นายนั่นแหล่ะ น่าสงสัยสุดๆ เป็นผู้ชายแท้ๆ ดันเอาชุดผู้หญิงมาใส่…แล้วดึกๆแบบนี้กล้าออกจากบ้าน มีใบอนุญาตรึเปล่า?”
“ไม่มีครับ”
“นายโดนจับ ในหลายข้อหาเลยหล่ะ จีจี้…ฮ่าๆๆๆ อย่างน้อยๆก็ข้อหาขโมยชุดชั้นในแล้ว ๑ ข้อหา”
“ไปหาข้อแก้ตัวที่โรงพักก็แล้วกัน~”
“เมืองแบบนี้เห็นแล้วหดหู่ ยังไงไม่รู้ ไม่อยากมาเลย ขนาดคนเล่นยังเคยมาเมืองนี้ไม่ถึงสิบครั้งเอง พวกเรารีบๆทำงานแล้วกลับบ้านเถอะ”
“ทำไมสาวงามแบบพวกเราต้องมาทำงานในวันที่อากาศหนาวๆ แถมเป็นช่วงเทศกาลด้วยนะ ไม่ยุติธรรมเลย”
“สนุกดีออก ชุดก็สวย ฉันชอบมาก” //หมุนตัว
“งานผดุงความยุติธรรม ถ้าไม่ใช่คนดีแบบพวกเราใครจะเสียสละมาทำ”
“ช่วงเทศกาลแบบนี้ คนบ้าที่ไหนมันจะมาวางเพลิงฆ่าคน แอบชอบนักดับเพลิงรึไง?”
“พูดถึงนักดับเพลิง…คิดถึงน้อง Zero น่ะพวกแก ไม่ได้เจอน้อง Zero นานแล้ว ตั้งแต่ย้ายบ้านไปเกาะ Sulani” ทั้งสี่คนมองตากัน แล้วยิ้มแบบคนชั่ว
“วางใจได้เลย~”
“น้อง Zero คะ มาที่เมือง oasis spring ด่วนๆเลยค่ะ มีไฟไหม้!!” // ทำเสียงตกใจ แบบเสแสร้ง
“พวกแก ตาลุงนี่เห็นพวกเราวางเพลิงบ้านคน!! เก็บมันเร็ว!”
“ได้!! โอม-เพี้ยง กลายเป็นชุดเกราะไปเถอะ ฮ่าๆๆๆ”
“น้อง ZERO มาแล้ว แกล้งทำท่าตกใจเร็ว!”
“น้อง ZERO คุณพี่กลัวจังค่ะ~”
“ใครก็ไม่รู้ ใจร้ายจัง~ เผาบ้าน NPC ในช่วงเทศกาลแห่งความสุข” //ยิ้ม
“ขอบคุณน้อง Zero มากนะคะ พึ่งพาได้จริงๆ”
“ไม่ได้ทำอะไรเลย มาถึงไฟก็ดับแล้ว ผมต้องกลับไปที่สถานีแล้วหล่ะ”
“กรี๊ด จู่ๆไฟก็ไหม้เองอีกแล้วค่ะ น่าตกใจมากเลย ต้องเป็นเรื่องลี้ลับแน่ๆ!!”
ZERO …
ZERO รู้เต็มอก ว่าใครคือคนร้ายลอบวางเพลิงบ้านเรือน…
โทรแจ้งจับคนร้ายวางเพลิง ต้องโทรเบอร์อะไร? ZERO ครุ่นคิดในใจ
“มีคนแจ้งว่าอาจมีคนติดเชื้อ COVID ที่แกลเลอรี ในเมือง San myshuno”
แสนเสน่ห์พร้อมพวก รีบไปถึงสถานที่ๆมีคนแจ้งไว้ก็พบกับ…คนไม่ดี ที่มาหาเรื่องน้องวาโย น้องวาโยที่น่าสงสารเลยต้องป้องกันตัว จากไอ้ NPC วายร้าย
“น้องวาโย อย่าใช้ความรุนแรง” //ไทเกอร์ ล็อคแขนคู่กรณีไว้แน่น ปล่อยให้ NPC ที่น่าสงสารโดนวาโยต่อยรัวๆ
“นี่หยุดนะ” (พูดเบาๆ ระดับเดียวกับเสียงกระซิบ) เข้าไปตอนที่ทุกอย่างจบแล้ว
“พวกนายสองคนฝ่าฝืน พรบ. อะไรสักอย่าง เชิญไปโรงพักด้วย…แต่น้องวาโย(ของพวกเรา)ยังเป็นเยาวชน เยาวชนทำอะไรไม่ผิด เขารู้เท่าไม่ถึงการณ์ วาโย(ของพวกเรา) เป็นคนดี นายนั่นแหล่ะที่ผิด นาย NPC นายไปโรงพักคนเดียวแล้วกัน”
“ไม่ใส่หน้ากากอนามัยด้วย! ต้องถูกปรับเงิน! …แล้วก็ ใช่ๆๆ ทางการให้กักตัวอยู่บ้าน ออกมาข้างนอกทำไมไม่ทราบ! ถ้าไม่มีเหตุผลมากพอนายติดคุกตลอดชีวิตแน่”
“นายคนนี้หน้าตามีพิรธ ดูไม่น่าไว้ใจ อาจจะนัดส่งยากันที่นี่ก็ได้! ยัดข้อหาเพิ่มให้ไปเลย!”
แล้วก็ไปพิทักษ์ความยุติธรรมกันต่อที่เมือง…เมืองที่มันมีท่าเรือ ที่ชื่อว่า Evergreen Harbor รึเปล่า?
“เป็นโปลิศสนุกแบบนี้เอง”
“จับคนเข้าคุกสนุกดีนะพวกแก”
“เป็นน้องวายุ (ที่รัก) น้องดิเรกรุจ น้องลี กำลังโดนนาย KyloRen ผู้มีอิทธิพล วายร้าย หัวหน้ากลุ่มคนไม่ดี ข่มเหงรังแก” ยอมไม่ได้! บังอาจมารังแกน้องวายุ (ของพวกเรา)
“ไอ้หน้ากาก มาหากินที่นี่ แกจ่ายค่าคุ้มครองรึยัง?”
“พูดอะไรวะ ฟังไม่รู้เรื่อง ถอดหน้ากากออกมาพูดดีๆสิวะ”
“เล่นมันเลยไหมลี?”
โปลิศสาวยืนรอให้ไอ้วายร้าย KyloRen ลงไปนอนกองที่พื้น ก็รีบไประงับเหตุ
“นาย KyloRen ถูกจับกุมข้อหา เป็นต่างด้าว หลบหนีเข้าเมืองโดยไม่มีใบอนุญาต ไม่ใส่หน้ากากอนามัย ฝ่าฝืนพรบ…ฯลฯ เผลอๆ มีเชื้อ COVID หึ! นายโดนขังคุกจนตายแน่”
“น้องๆคะ มีใครเป็นอะไรรึเปล่า? น้องวายุสบายดีไหม พวกเราคิดถึงน้องวายุมากนะคะ”
“เรื่องเล็กน้อย”
“เล็กน้อยน่า…แล้ววันนี้พวกเธอเล่นอะไรกัน ไม่เย็นก้นเหรอ?”
“ชุดโปลิศของพวกหล่อน ซักแล้วหด หรือซื้อผิดไซส์?”
“ขโมยชุดเด็กมาใส่รึเปล่า กระดุมจะปริแล้ว! พวกเธอสี่คนนี่มัน…อาชญากรชัดๆ!”
“นั่งคุยกันก่อนค่ะ คิดถึงจังเลย~” ฯลฯ
NPC ทุกคนรู้สึกไม่ปลอดภัยสักนิด เมื่อถูกรุมล้อมด้วยเหล่าคนแต่งกายคล้าย officer…
“ยัยพวกที่นั่งสลอนนี่ด้วย ไม่ใส่แมส ไม่กักตัว ข้อหา พรบ. ควบคุมโรค ทั้งจำทั้งปรับ ไปโรงพัก!”
วันนั้นแสนเสน่ห์และพวก ต้องจ้างรถสิบล้อพาชาวซิมส์ที่ไม่ทำตามกฏหมายไปโรงพักอย่างเอิกเริก…
…
พวกเราใกล้จะชนะเชื้อโรคที่ชื่อว่า COVID แล้ว~
อะไรนะ ตอนต้นเรื่องกับตอนจบ ทำไมมันไปคนละทาง? …โธ่เอ๊ย! ยังไม่ชินอีกเหรอคะ? อ่านมากี่ตอนแล้ว ดิฉันขอถาม (หัวเราะ)
ยังไม่จบ…โปรดติดตาม
########
พริมา
วันอังคารที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๓
