เรื่องราวสุดเร่าร้อนในเมือง henford-on-bagley
ชีวิตชาวไร่ ตอนที่ 4
ซิมส์นางเงือกสาวคนงามกับเด็กน้อยหลงทาง
เพื่อนดิฉันบอกว่าตรงไหนคือชาวไร่ มีแต่ชาวซิมส์ของดิฉันมีแต่พวกพิลึกๆ ไม่เพี้ยนก็โรคจิต (หัวเราะ)
แน่นอนว่าเรื่องราวทั้งหมด เกิดขึ้นในเมือง henford-on-bagley เมืองคนบาปของชาวซิมส์
ผิดแล้ว!! คนบาปหนามีแค่เธอ แสนเสน่ห์!!!
ในหูคล้ายๆได้ยินเสียงคนตะโกนอะไรคล้ายๆแบบนั้น
แสนเสน่ห์: “Sul Sul ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง ฉัน แสนเสน่ห์ เป็นนางเงือกสาวแสนดี …”
ในค่ำคืนที่อากาศร้อนอบอ้าว…ตอนที่ฉันกำลังปาร์ตี้สุดเหวี่ยงกับชาวเมือง henford-on-bagley
“นางงูพิษ มันมาอีกแล้ว!!!”
“ทำไมคนชั่วแบบมันไม่โดนโปลิศรวบตัวเข้าคุกซะที!!”“พวกเราหนีเร็ว นังตัวร้ายมาแล้ว!!”
จู่ๆชาวซิมส์ในบาร์ก็มีท่าทางเลิ่กลั่กตกใจ…อ่าห์ ตกตะลึงในความงามของฉันสินะ
“เฮ้ย! พวกแกจ่ายค่าคุ้มครองมา ไม่อย่างนั้นฉันจะถล่มพวกแกให้ราบ”
“ไม่จ่าย! ฉันจะไม่ให้เงินแกสัก Simoleons!”
Sara เจ้าของบาร์ชื่อดังในเมือง henford-on-bagley ตะโกนตอบกลับมา
“เดี๋ยวฟาดด้วยขวดเหล้าในมือเลย! ไสหัวไป ช่วงนี้ยิ่งขายไม่ดี หงุดหงิดโว๊ย!”
“อยากลองรสชาติของขวดเหล้าในมือฉันมั๊ยหล่ะ?”Sara เป็นชาวซิมส์ที่หยาบคายจริงๆ ฉันกลัวจนตัวสั่น
ด้วยความเป็นซิมส์ที่ดี น่ารัก รักสัตว์ รักธรรมชาติ ฝูงผึ้งที่เป็นแฟนคลับฉัน ทนฟังวาจาหยาบคายของ Sara ไม่ไหว กรูกันไปต่อยผู้หญิงปากร้ายคนนั้น
“กลัวจังเลยค่ะ ฮือ…”
ขวดเบียร์ในมือของ Sara ทำให้ซิมส์ที่ดี น่ารัก จิตใจใสซื่อแบบฉันตกใจมากค่ะ…
“Sara วางขวดในมือก่อน อย่าทำฉันเลย”
“ผึ้งจ๋า…ฉันกลัว Sara จังเลย ผู้หญิงคนนี้บอกว่าจะทำร้ายฉัน…”
ฉันพูดกับฝูงผึ้งที่พกมาจากบ้าน
คนดีแบบฉันคิดร้ายกับใครไม่เป็นหรอกค่ะ…“เห็นไหมล่ะ คนไม่ดีต้องโดนสวรรค์ลงทัณฑ์~ คิคิ”
ฉันยิ้มแล้วรับเงินค่าคุ้มครองมานับอย่างชื่นบาน
“รายได้ดีจริงๆ ซื้อขนมกลับบ้านไปฝากเด็กๆที่ฟาร์มดีกว่า~”
ในตอนนั้นเอง ฉันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากเด็กๆที่ฟาร์ม
“ต้องเกิดเหตุร้ายแน่ๆ!” ฉันกังวลใจ
“…ระ…หรือว่าโปลิศบุก!!? ไม่นะ!”
“พวกเธอล่วงหน้าไปจัดการกับศัตรูก่อน เดี๋ยวพี่สาวจะว่ายน้ำตามไปทีหลัง”
ฉันปล่อยฝูงผึ้งกลับฟาร์มไปก่อน แล้วแปลงร่างเป็นนางเงือกว่ายน้ำตามไป
@ฟาร์มของแสนเสน่ห์
เท็นเท็น: พี่สาวครับ ทางนี้
ผู้จัดการไร่คนที่ 1 ของฉันโบกมือให้
หุ่นไล่กา 13: พวกเราเจอศพครับพี่สาว!!!
ผู้จัดการไร่ คนที่ 1 เบอร์ 2 มีท่าทางร้อนใจ
อะไรนะ 1 ทำไมเป็นคนที่ 1 เบอร์ 2……อย่าสนใจเลยค่ะ ตามฉันมาดูที่เกิดเหตุดีกว่า
อะไรนะ 2 ทำไมชุดเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา?…ก็นางเอกนี่คะ มีเสื้อผ้าเยอะ ฮิฮิ
อะไรนะ 3 ทำไมไม่มีรูปน้องหุ่นไล่กา 13กับเท็นเท็น?… ใครจะไปสนใจพวกตัวประกอบหล่ะคะ จริงไหม (ยิ้มชั่ว)
ฉัน: “โอ้…ฉันจำได้ ผู้ชายคนนี้คือ…!?”
หัวใจสั่นระรัวไปหมด…
น้อง Seven เป็นเด็กหนุ่ม หน้าตาดี ถึงจะรูปร่างผอมบางไปสักหน่อยก็เถอะ…
ฉันต้องช่วยชีวิตเขา!!
ช่วยให้รอด-ทวงบุญคุณ-รีดไถเงิน สามคำนี้ผุดขึ้นมาในใจ…
ผู้จัดการไร่คนที่ 1 ทั้งสองคน: “อะไรคือ CPR…พวกเราทำไม่เป็น”
… แน่นอนว่าฉันคนนี้ก็ทำไม่เป็น เพราะปกติเคยแต่ฆ่าคน ฉันเป็นนางเงือก
13: “ยุ่งยากจังครับ…พี่สาว เอาเจ้าหนุ่มนี่ไปฝังในปุ๋ยขี้วัวเหมือนเดิมเถอะ”
เท็นเท็น: “เวลาแบบนี้ต้องโทรเรียกรถพยาบาลครับ!คุณหุ่นไล่กา”
ฉัน: “…นี่มันคุณชาย Seven ลูกชายคนเล็กของคนรวยที่อยู่ในคฤหาสน์บนยอดเขาเมือง Del Sol Valley ที่พวกเราเคยไปงัดตู้เซฟ …”
ฉัน: “คิดแผนดีๆออกแล้ว!…ฉันจะจับตัวคุณชายน้อยไปเรียกค่าไถ่ เรียกทองคำแท่งเท่าน้ำหนักตัว พ่อแม่ของมันจะต้องรีบเอาทองมากองตรงหน้าพวกเรา แล้วเราก็จะรวย รวย รวย …วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
13: “ ดีครับ เอาเงินไปซื้อเกาะส่วนตัวอยู่~”
เท็นเท็น: “ผมอยากได้เครื่องบินเจ็ทส่วนตัว”
พวกเราส่งเสียเอะอะจน Wayo เริ่มรู้สึกตัว
Wayo: “ทะ…ที่นี่ที่ไหน?”
ฉันรีบเอามือปิดปากหนุ่มน้อยหูกาง
ฉัน: “ชู่ว…อย่าส่งเสียงดัง คุณชายน้อย~”
Wayo: “ใครจะไปยอม!”
ฉัน: “พวกเราช่วยชีวิตคุณชาย Seven จากปุ๋ยขี้วัวต่างหาก…พวกเราเป็นคนดี”
ฉัน: “คุณชายน้อยหูฝาดรึเปล่าคะ (เสียงสูง) แวะมาเที่ยวบ้านพี่สาวสิคะ เดี๋ยวซื้อลูกอมให้แท่งนึง~”
Wayo: “ไม่เลือกโว๊ย ผมจะกลับบ้าน หลีกไป!”
เจ้าหูกางสะบัดแขนฉันหลุด ทำท่าจะหนี
Wayo: “ฉันเก่งเรื่องการต่อสู้มือเปล่ามาก เธอแพ้แน่!” เจ้าหูกางหลบได้หวุดหวิด
Wayo: คาถาอัญเชิญ…”
คุณชายน้อยคิดจะ Summon สัตว์เทพมาสู้กับฉันรึ! ฝันไปเถอะ!!!
ฉัน: “ไม่ทันแล้ว!! รับไป ลูกเตะเปี่ยมด้วยรัก”
wayo: “อ้าก”
ฉัน: “ข้อศอกแห่งรัก”wayo โดนจัดการด้วยท่าไม้ตาย จนสลบแน่นิ่งไปอีกรอบ
13: “ได้ยินเสียงกระดูกหักดังกร๊อบเลย! ตายรึยัง?”
เท็นเท็น: “พี่สาวครับ คุณชายน้อยตัวเงินตัวทองของเรา ตะ…ตายรึยัง?!! พี่สาวจะฆ่าเจ้าหนุ่มนี่เหรอครับ? แล้วเงินที่พวกเราจะเอาไปซื้อเกาะกับเครื่องบินเจ็ทหล่ะ”
ฉัน: “ซื่อบื้อ พวกเราเป็นคนดี เราไม่ทำเรื่องชั่วแบบนั้นหรอก ~แค่จะทำให้คุณชายน้อยอยู่นิ่งๆ พี่สาวจะอุ้มเขาไปที่บ้านเราง่ายๆไง”
คนโง่ 2 คน: “แล้วพี่สาวจะทำอะไรต่อครับ?”
ฉัน: “ดูเหมือนว่าคุณชายน้อยจะผอมไปหน่อย …งั้นเอาไปขุนให้อ้วนๆ แล้วค่อยส่งจดหมายไปขู่พ่อแม่เจ้าคุณชายก็แล้วกัน! ถ้าหนัก 100 กิโลกรัมก็เท่ากับ ทอง 100 กิโลกรัม ตื่นเต้นชะมัด!”
ฉันตัดสินใจแบกร่างเบาหวิวของคุณชายน้อยเข้าบ้าน…
แบกในท่ากรรมกรแบกกระสอบข้าวสารเลย >_<******จบตอน******
พริมา (ผู้เห็นเหตุการณ์)
“ ดิฉันห้อยหัวเกาะต้นไม้ดูตั้งแต่ต้นจนจบ น่ากลัว โหดร้ายมาก จนดิฉันใจสั่นเลยค่ะ”
โปรดติดตามตอนต่อไป…