ชีวิตในฟาร์ม ตอนที่ 3
Sims Story: TEN TEN
ตอนที่ 2 Mr. scarecrow 2
อาบน้ำวัว
นางแม่มด: “ฝีมือดีขึ้นเยอะเลย”
นางแม่มด: “เจ็บนะยะ เท้าฉันบอบบาง ค่อยๆบีบนวดสิ!”
รีดนมวัว
เลี้ยงไก่
80% ของการเก็บน้ำผึ้งก็คือ ถูกผึ้งต่อย
ปลูกผัก
งานง่ายๆพวกนี้ เจ้าหุ่นไล่กาทำเองหมด
ไม่อย่างนั้นจะมีหุ่นไล่กาไว้ทำไม
หุ่นไล่กาของพวกเราดูแลสวนเก่งมาก
ทำงานทั้งวันทั้งคืนเหมือนโด๊ปยา
เรียกว่าคลั่งรักต้นไม้ก็ว่าได้…
เรื่องราวของ TEN TEN หนุ่มน้อยชาวไร่ แห่งเมือง henford-on-bagley
ตั้งแต่ภาคเสริม Cottage Living ออกมา …ผม TEN TEN คนนี้ ก็ถูกบังคับยัดเยียด เป็นคนงานในไร่ของนังแม่มด ของนางเงือกสาวคนดีของเมืองซิมส์…
เรื่อง เนื้อของลามะขนสีอะไรอร่อยที่สุด……ล้อเล่นน่า!!
จะเรียกว่าเป็นแรงงานในไร่ก็ไม่ครอบคลุมทั้งหมด เรียกว่าทาส ผู้จัดการก็แล้วกัน ซึ่งตอนนี้เหลือคนงานแค่ 2 EA เพราะฟ้าแลบหนีออกจากบ้านไปแล้ว เนื่องจากทนกินอาหารฝีมือเจ้าหุ่นไล่กาไม่ไหว
นี่คือ นังแม่มด เจ้านายของผม หน้าตาบอกยี่ห้อเลยว่า เลว เป็นคนดีใช่ไหม
หน้าที่ของทาส ผู้จัดการประจำไร่ก็คือ “ทำทุกอย่างที่เจ้าของไร่ไม่ทำ”
เช่น
ทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์…
นวดเท้า นวดมือให้เจ้าของไร่
หุ่นไล่กา : “กุ๊กๆ หวยงวดนี้ออกอะไร?”
สอนหนังสือวัวให้อ่านออก เขียนได้…
Mr. scarecrow “ต่อไปจะสอนบวกเลข…”
วัว “มออออ”
งานอันตรายประเภทตัดขนลามะ ไม่ค่อยมีใครยอมทำ เพราะลามะดุมาก มักจะหันมางับมือ ถุยน้ำลายใส่บ่อยๆ
ลามะ “จ้ากกกก! เดี๋ยวกัดหูหลุด เจ็บนะเฟ้ย!”
TEN TEN : “งานเสี่ยงตายแบบนี้ทำไมฉันต้องมาทำด้วยวะ!”
//ขว้างอุปกรณ์ตัดขนลามะ
เพาะเลี้ยงไก่ชน ไว้พนันตีไก่ (หัวเราะ)
เก็บน้ำผึ้ง
บางครั้งผึ้งก็เรียงตัวเป็นตัวเลข ให้พวกเราเอาไปซื้อหวย จนร่ำรวยกันบ่อยๆ
สมน้ำหน้าเจ้าหุ่นไล่กา คิคิ
ผมยืนหัวเราะอยู่ข้างโรงนา
ทิ้งขยะ
เข้าป่าไปหาอาหาร
ส่วนงานทำความสะอาดบ้านเป็นหน้าที่ของผมคนเดียว
นางแม่มด: ขยี้ผ้าให้สะอาดๆ เมื่อวานใส่แล้วคันไปทั้งตัวเลย! ไปซักผ้ามาใหม่!
ผม: แรงงานทาสชัดๆ! รู้ได้ยังไงว่าผมแอบโรยผงหมามุ่ยลงบนเสื้อผ้า?
ผม: เงินก็ไม่ได้ โบนัสไม่เคยมี!
ผม: นังตัวดี ฉันจะขยี้แกให้แหลก!
//สะบัดผ้า เพื่อตาก
นางแม่มด: เท็นเท็นของเราเก่งมาก ไม่มีใครซักเสื้อผ้าได้เก่งเท่าเธอเลย~คนเก่ง คนดี คนขยัน
ผม: เชอะ ฟ้าแลบหนีออกจากบ้านไปแล้ว เพราะเจ้าหุ่นไล่กาทำอาหารรสชาติห่วยแตก หล่อนไปจ้างกุ๊กมาให้พวกเราซะดีๆ
นางแม่มด: คนดีๆที่ไหนจะ อยากมาเป็นกุ๊กในซ่องโจรของเรา?
เพื่อให้มีแรงกระตุ้น ผมจินตนาการทุกความสกปรกในบ้านเป็นนางแม่มด
“ขยันทำเลอะเทอะกันจริงๆ! “
“ฉันจะลง wax ที่พื้น เผื่อนางแม่มดจะลื่นล้มหัวฟาดพื้น หุหุ”
“คนรักสะอาดแบบฉัน ทนเห็นคราบสกปรกในบ้านไม่ได้จริงๆ! อี๋ๆๆ รอยนิ้วบนกระจก!”
// ฉีดน้ำยาฆ่าเชื้อป้องกัน COVID
“สวัสดีจ้า คนงาม วันนี้ก็งามอีกแล้ว”
// จ้องมองหน้าคนหล่อๆที่มองตอบมาอย่างเคลิบเคลิ้ม
“ก็เท็นเท็นยังไงหล่ะ~”
“กระจกไม่เคยโกหกใคร ว่าแล้วก็เล่นโต๊ะเครื่องแป้งของนางแม่มดดีกว่า ลัล ลา~”
“หน้าซีดจัง ปัดแก้มเพิ่มสักนิด ให้ดูมีเลือดฝาด”
“ลองทาแป้งสักนิด ลงรองพื้นสักหน่อย~”
“คนอะไรยิ่งดูยิ่งน่ารัก หยุดจ้องมองไม่ได้เลย~คิคิ”
นางแม่มด: ฉันว่าแล้ว พักนี้เครื่องสำอางหมดไวผิดปกติ คนร้ายคือเท็นเท็นน่ะเอง!
ฉัน: เอ็บอ้ะ (แปล: เจ็บนะ!)
ฉัน: ขี้งก อย่างหล่อนแต่งหน้ายังไงก็ไม่สวย (คิดในใจ)
ชีวิตในฟาร์มของผมมันช่างน่าเบื่อ จืดชืดสิ้นดี จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีเหตุการณ์ระทึกใจเกิดขึ้น
ผมกับ Mr. scarecrow มาทำปุ๋ยหมักเพื่อใช้ในฟาร์ม
หุ่นไล่กา: ถ้าขุดเจอสมบัติ เราจะเป็นเศรษฐี
ผม: เพ้อฝันอีกแล้ว…ฉันง่วง อยากนอน พรุ่งนี้ค่อยทำไม่ได้เหรอ?
ผม: เหม็นชะมัด!
หุ่นไล่กา: เป็นขี้วัวก็ต้องเหม็นสิ ทำต่อไปอย่าบ่น
ผม: แกก็อย่ามันแต่คุย มาช่วยกัน!!
ผม: สมบัติอะไรอยู่ในกองขี้วัว…!?
หุ่นไล่กา:ทะ…เท็นเท็น
ผม: โวยวายอะไรของแก…!!!!
เฮือก!
ผู้ชายหนึ่งคนนอนคว่ำหน้าอยู่บนปุ๋ย…
หุ่นไล่กา: นายเห็นเหมือนฉันใช่ไหมเท็นเท็น?
ผมกลืนน้ำลาย พยักหน้าตอบเจ้าหุ่นไล่กา
ผม: ยังมีชีวิตอยู่ไหม? แกเข้าไปดูซิ
หุ่นไล่กา: ตายแล้วแหงๆ ต้องเป็นศพ ทำไงดี!?
ระหว่างที่เราสองคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ในหัวได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าเด็กแว่นตัวซวยว่า ฆาตกรอยู่ในหมู่พวกแก แล้วก็หน้าตัวเองฟาดหัวข่าวหน้าหนึ่งวันพรุ่งนี้ ฯลฯ
เจ้าสิ่งนั้น ก็ขยับตัว…
ผมกับหุ่นไล่กา พร้อมใจกันวิ่งแจ้นกลับบ้านพร้อมเสียงตะโกนเรียกนางแม่มดดังลั่น
พวกเราสองคน: พี่สาวครับ!!!!
แสนเสน่ห์: ใครเรียกฉัน?
??????จบตอนที่สาม??????
พริมา
วันศุกร์ 27 สิงหาคม 2564
